| |
ολα ηταν αγαθά, ξέγνοιαστα καλοφτιαγμένα,
ώσπου ήρθες μια φορά και με οδήγησες πιο πέρα
μου΄πες πως η αγάπη κατοικεί σ'άλλο κόσμο
και πως τώρα εδώ στη γη δεν θα μπορέσω να την νιώσω
γέμιζα τα χέρια τρύπες ,ταξιδεύαμε μαζι στ'άδυτα και στους πλανήτες καθε βραδυ μοναχοι
μ'αγαπούσες είχες πει και μου έδινες τη σκόνη που για αντάλαγμα εγώ τη ζωή μου είχα σκοτώσει.
σκότωνα τον εαυτό μου κάθε μέρα και στιγμή γιατί πίστευα πως κοντά σου τον παράδεισο ειχα βρει.
Οταν όμως κάποια μέρα έφυγες στα ξαφνικά μαύροι έγιναν οι δρομοι και εγώ πια μια σκιά
κυνηγούσα το χασίσι σαν σκυλι την ενοχή και για χάρη του μπορουσα να τους δωσω μια ζωή
κάποια νύχτα μες'το κρύο ένα αψυχο κορμί
κάποιες σύριγκες τριγύρω και μια έρημη ψυχή
προσπάθησες να πλησιάσεισ μα σε εμποδισε το φως
που σε πλήγωνε ζητώντας να τους πεις γιατι και πως
τώρα η πληγωμένη ώρα μου θυμίζει πως μπορεί ενα αθώο παιχνιδακι να σε βγάλει απ'τη ζωή
να σε κάνει να κοιμάσαι σ'ένα άχαρο κλουβί και τον άμυαλο επιβάτη μονο του μέσα στη γη.
όλα αυτά μου τα'χουν μάθει ώρες της λευκής σιγής
γιατί ώρες σ'αγκαλιάζει και για αιώνες θυσιάζει
μια νεαρή καρδια που με χέρια τολμηρά,
τολμησε να βάλει ακόμα μια χαρά μεσ'τη ζωή......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
