| |
| | Οικογενεια |  | | |
Ηταν μια οικογενεια που την λεγαν κοινωνια
μπαμπας, μαμα, κοριτσια τρια
κι ενα μικρο αγορι
Την πρωτοτοκη την κορη
την λεγανε δικαιοσυνη
την δευτερη την στρουμπουλη
ελευθερια
στο κατοπι η μικρη δημοκρατια
γεματη καλοσυνη
ο μπαμπας ο φασισμος
σατυρος, παιδεραστης,
μεγαλος μπηχτης
κ' η μαμα, η εξουσια
στο πατρωνυμο τρομοκρατια
ητανε λεσβια
και αιμομικτης
Γονεις με αρχες και μετρα αυστηρα
τα κοριτσια περναν στο κρεβατι
μια μια με τη σειρα
και οχι οπως λαχει
εκτος της κυριακης' αργια
της φαμιλιας μερα αγια
τις περναν και τις τρεις μαζι
η σειρα να μην χαθει
και με 'τουτα και με 'κεινα
τα κοριτσια αρχισανε να χανουν
σαν τους γονιους τους γινανε και 'κεινα
και τον μικρο βαλθηκαν να τρελανουν
Η πρωτοτοκη η κορη, η δικαιοσυνη
γεματη με κακια
το μισος να μην σβηνει
συνχωρεση καμια
Η δευτερη, η ελευθερια
το πηρε ελαφρα
λιγο χρημα, λιγη ησυχια,
κι'ολα παν καλα
Η μικρη, η δημοκρατια
δεν το αντεξε,
της επεσε πολυ
το μυαλο της σαλεψε
τη μια, "πουλακια τρια"
την αλλη, "στου τσαρου την αυλη"
η μια του λεει "για να γειανεις
πρεπει πρωτα να πεθανεις"
η αλλη του λεει, "με τα λουσα και τον παρα"
δεν σε περνουν για φουκαρα
Κι' η τριτη του λεει για οραματα
αρματωλους και κλεφτες
του Περικλη τα θαματα
κι'αλλους μεγαλους ψευτες
μ'εκεινα και μ'αυτα,τον τρελαναν τον μικρο
μα για καλη του τυχη,του 'πεσε κοριτσι απο σπιτι
"Τεχνη" τ'ονομα της,"Καλη" το πατρικο
Περασε ο καιρος,
οι εποχες αλλαξαν..
εκεινη του το ζητησε
αυτος δεν ηθελε
μα 'κεινη επεμενε,
κι'αυτος την πηγε τους δικους του να γνωρισει
Σαν κατι να'τανε αλλιως..
σαν να φτιαξαν..
εκεινη τους λατρεψε
αυτος δεν πιστεψε
μα 'κεινη επεμενε
Με γλυκολογα, με κολακειες
και τερτιπια αλλα
την περασανε στη σαλα
και με το μυαλο στις αμαρτιες
τη βαλαν στο σκαμνι τους να καθηση
κι ολοι μαζι την αρχισαν στο γ***σι
Καθως εκεινοι ητανε μαστοροι
μεσ' στα κολπα τους τη βαναν
και πριν λαλησουν οι κοκοροι
σαν τα μουτρα τους την καναν
Σαν τα δε τουτα ο μικρος
του σαλεψε εντελως
λιγο χαζος, λιγο ζαβος
τους δρομους πηρε
διχως "γιατι", διχως "πως"
γυναικα αλλη πηρε
το ονομα της "Οργη"
γυναικα διχως παρελθον
λιγο "ζαβη", λιγο "αργη"
μα τον ενιωθε αυτον
τον ταισε, τον μαζεψε
σιγα, αργα, μ'υπομονη
της εκδικησης τ'αρμα εζεψε
καβαλα φυγανε μαζι
να παν στο πατρικο
τα ρεστα να ζητησουν μπηκαν,
μεγαλο φονικο
ζωντανοι γονεις δεν βγηκαν
Τις τρεις στο δωμα κλεισανε
να σιαξει το μυαλο τους
την αλλη στο μπουντρουμι ριξανε
(περιμενε το γιο τους)
Κι'ετσι ειχαμε παλι μπαμπα, μαμα, κοριτσια τρια
Κι'ερχοτανε κι'ο γιος
Μονο τωρα ητανε αυτος
αυτος και η κυρα του
Ο Αρχων ηταν αυτος
αυτος και η κυρα του
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
ftx
02-11-2004 | ...ίσως... αλλά υπάρχουν λογιών-λογιών οικογένειες, όχι μόνο τέτοιες | | zou
07-11-2004 | η ελυθερια ειναι η λεξη που θα επρεπε να με φωναζουν.στη δικη μου ελευθερια δεν εκανε κανεις κατι.υπερβολικο.δεν κρεμονται ετσι οι αξιες.κατι μεσα μας υπαρχει.και αποδειξη?εσυ,εμεις.μην παραδινεσαι.μη | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
