| |
Όλο μου το χθες κρυμμένο σε λέξεις γεμάτες πόνο.
Τα βλέμματα όλων εκείνων που υπήρξαν δίπλα μου θυμάμαι κενά.
Σαν να ήμουν διάφανη γι'αυτούς που όμως πήραν τόσα πολλά
μέσα απο μια "διαφάνεια"...πες μου που χωρούσα τόσα δάκρυα,
τόσος πόνος,τόσες πράξεις, τόσα όνειρα και άλλα τόσα που μου πήραν
που και πάλι δεν τους ήταν αρκετα.Εγώ όμως δεν νιώθω κενή, ούτε άδεια..
έχω πολλά να δώσω ακόμα, δεν εξαντλήθηκε ούτε μια απο τις ελπίδες μου.
Το σήμερα,δεν ξέρω γιατί αλλά είναι διαφορετικό, έχει χρώμα, χαμόγελο.
Έχει πολλά που δεν μπορώ να περιγράψω και δεν χρειάζεται.
Μιλώντας και προσπαθώντας να βρούμε λέξεις για κάτι συνήθως χάνουμε την
ουσία του.Κοιτάζοντας δυο μάτια δεν βλέπω το κενό που έβλεπα πριν...
βλέπω τον εαυτό μου να καθρεφτίζεται πάνω τους, δεν είναι στην φαντασία μου
είναι η πραγματικότητα.Είναι ένα ευχαριστώ για όσα πέρασα τόσα χρόνια
για να εκτιμήσω και αυτό που έχω τώρα μπροστά μου και που μέσα απο τα προηγούμενα
λάθη μου να μάθω επιτέλους να κάνω το σωστό για να είναι δίπλα μου κάτι σωστό,κάτι που αξίζει.
Ξέρω ότι θα έρθουν κι άλλες πίκρες στη ζωή μου και ξέρω οτι θα δακρύσω ξανα,
αλλά δεν με νοιάζει γιατί ξέρω ότι θα είσαι εκεί να με κρατάς απο το χέρι
και το πιο σημαντικό είναι ότι θα με καταλάβεις γιατί είσαι ο μόνος που απο μια
διαφάνεια έχεις δει την ψυχή μου και την έχεις αγγίξει τόσο τρυφερά που την έκανες να δακρύσει
απο χαρά...χωρίς δέυτερη σκέψη σου ανήκει...θέλω να σου ανήκει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
