| |
Μια ελπίδα χόρευε μες στο μπαλκόνι σου γυμνή,
δική μου ήταν· άνοιξη σου την είχα χαρίσει
έφηβη (παρθένα κι άγαρμπη), αθώα να υμνεί
τον έρωτά μας που δεν πρόλαβε να ευτυχίσει.
Η ελπίδα μου κι αν μπόρεσε να ολοκληρωθεί
κι αν γέλασε, γελάστηκε και βρέθηκε στην άκρη
κι αν απ' το μπαλκόνι βούτηξε στο δρόμο να σωθεί,
δεν πέθανε· μον' έπεσε σε χειμερία νάρκη.
Η ελπίδα μου κι αν σκίρτησε στην πρώτη σου ματιά,
δεν τη γελάνε πια ζεστές μέρες αλκυονίδες,
φύγε μακριά της να σωθείς ή βούτηξε βαθιά
μες στη φωτιά που ανθρώπους καίει και γεννά ελπίδες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
