stixoi.info: Η πειρατεία

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η πειρατεία

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130619 Τραγούδια, 269438 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η πειρατεία

Έπιανε ως την άκρη μια βαρια αλυσίδα
τον είχαν δεμένο στην κουπαστή.
Πίσω απ' τα σφαλισμένα μάτια του
ενέδρευε η σελήνη.
Τα άστρα κυμάτιζαν, η θάλασσα μαύρη.
Άκουγε τις βλαστήμιες των πειρατών.
Αιχμάλωτος στο δικό του πλοίο
άκουγε με τεντωμένες τις κεραίες
κάθε σημείο της παράλογης καταστροφής.
Το γιουρούσι κράτησε λίγα λεπτά
καθως τους πιάσανε να κοιμούνται.
Ξεκλήρισαν τους ναύτες κι άφησαν αυτόν
ενέχυρο ενός άλλου κόσμου,
δεμένο, αστείο και φριχτό θέαμα.
Τα μάταια του μάτωσαν από μια φλόγα κανονιού
και σκοτείνιασαν για πάντα.
Τα χέρια του και τα πόδια του καμένα.
Θεοί! Γιατί τόσο άδικη τύχη;
Ευλογημένος ο θάνατος που πήρε τους άνδρες του!
Ευλογημένη η ζωή που έζησαν!
Ανδρείκελο του τίποτα ερμαιο της αφροσύνης
ξεχνά και να προσευχηθεί.
Μια κραυγή σκίζει το στήθος του
ξεχύνεται σα βόλι, σπάζει
στους μαύρους καταρράκτες του νερού: -Σκοτώστε με!
Μοίραζαν τα λάφυρα κι έγιναν στουπί στο μεθύσι
-Άτιμοι, σκοτώστε με!
Το τσούρμο χαίρονταν με ανήλεο μένος
(ο άνθρωπος ιδού!) -Σκοτώστε με!
Έγειρε το κεφάλι. -Λίγο νερό, μουρμούρισε.
Μόνο το φοβέρισμα της θάλασσας
και το μακρύ χέρι του ανέμου
το μακρινό θρήνο της αγαπημένης
κουβαλώντας απ' την πατρίδα,
που σύντομα θα μάθαινε...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

justawoman 23-07-2007 @ 03:28	Πολύ ωραίο και δυνατό ποίημα! ο θάνατος της αξιοπρέπειας είναι χειρότερος απ' το θάνατο τον ίδιο ----- Έγειρε το κεφάλι. -Λίγο νερό, μουρμούρισε. Μόνο το φοβέρισμα της θάλασσας και το μακρύ χέρι του ανέμου το μακρινό θρήνο της αγαπημένης καουβαλώντας απ' την πατρίδα, που σύντομα θα μάθαινε... ::love.::
ΛΕΩΝ53 23-07-2007 @ 04:00	Πολύ δυνατή ποίηση..... ::theos.:: Μπράβο σου giannisanas
Α.Ε. ΕΠΕ 23-07-2007 @ 07:51	Συγκλονιστικό!!! ::oh.::
agrampeli 23-07-2007 @ 08:30	Έγειρε το κεφάλι. -Λίγο νερό, μουρμούρισε. Μόνο το φοβέρισμα της θάλασσας και το μακρύ χέρι του ανέμου το μακρινό θρήνο της αγαπημένης κουβαλώντας απ' την πατρίδα, που σύντομα θα μάθαινε... πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::yes.::
AleXandros K. 23-07-2007 @ 15:57	Πράγματι συμφωνώ με τη Στέλλα...το να χάνει κάποιος την αξιοπρέπεια του είναι χειρότερο κι απ΄ τον θάνατο
giannisanas 24-07-2007 @ 08:47	σας ευχαριστώ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο