| |
φιλε μου και παλι σ'ακουσα
και με τα λογια σου τα αυτια μου ελουσα
μα βγηκα με μιας εξω στον κοσμο
κι αρρωστησα με φρεσκα νεα
τι παθανε τι εγιναν ,
τα νεα απ'τον Περαια.
Δυσκολες οι μερες
για πριγκηπες και βερες
Παραξενες πραγματικες εικονες
μα αν τις προσεξεις κι αλλο
τρυπαν' σαν τις βελονες.
Μου λες δεν χαμπαριαζω
πως με το σημερα αν δεις δεν μοιαζω
και με τη σκεψη μου τσιμεντα και καιρους αλλαζω.
Νομιζω ή οντως πολλα μου ταζω?
του θανατα τα σχεδια
φωνη βγαζω και κραζω.
Τα νερα του χαρμανιου μου
με μια μητια ταραζω.
την τρελα συνανταω
και με τη χουφτα μου με μιας στο στομα μου τη βαζω.
Με ενος λεπτου σιγη και παλί ξεκιναμε.
Με ματια κοκκινα του πορφυρου το χρωμα
αρνουμαστε την τσαρκα με παρεα
χιλιοι μαλακες προσπαθουν να αραξουν σε ενα δωμα...
Μα δεν γινεται ρε μαγκες
δεν βλεπετε και μονοι σας
που πατε μες τα αγκαθια?
ξυπολητοι αλητες και πρωην πριγκηπαδες.
Ρε δεν υπαρχει εδω κανενα στεμα
ολοι στον βουρκο πεφτουνε
ολοι στο ιδιο ψεμα...
Σταματα και προχωρα
σταματα και δεν εχουμε ωρα
προχωρα
στα ποδια σου στηριξου τωρα.
Ασπρη οψη και μαυρη κοψη...
του ουρανου τα χρωματα δανειστηκε μια μερα
με μαυρο φοντο τα 'λουσε
τα ποτισε χολερα.
τα ιπιες , τα δοκιμασες
μα πριν να καταλαβεις
του ταξιδιου σου τα μπαγκαζια ετοιμασες.
Στο ονομα του ροδου
στο αρωμα της φρικης
παντου τα γυρευες
μα πουθενα δεν βρηκες
λικνο του εθισμου
ανοιξες μια σελιδα
μα οχι του γυρισμου
ανοιξες κι αλλη
και σου'ρθε μια ζαλη
κοπιαζεις ,σπας και φτιαχνεσαι
και παλι σε μαυρο χαλι.
Μονος μου πως να ζησω
χωρις εσενα δεν θα κρατησω
δεν εχω μαθει να μην κοιταω πισω
η πρεζα να σε παρει δεν θα αφησω
τις εννοιες μου πανω της θ'ακουμπησω
τα χειλη μου κι εγω θα λυσω
με παθος για να την φιλησω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
