| |
| | Γράμμα |  | | | i promise you i won't write again,till the sun sets behind your grave | | |
Σου γράφω ένα γράμμα
που δεν το έγραψα εγώ, αλλά η καρδιά, η ψυχή και το μυαλό μου
δηλαδή ό,τι απέμεινε να σε αγαπά και να σε αναζητά ακόμα
γιατί το σώμα μου έγινε ένα με τον χείμαρρο των δακρύων
τη μέρα που έφυγες, άφησες αυτούς που σ'αγαπούν για πάντα
ήταν η μέρα που ο ουρανός έκρυψε τ αστέρια του
κ σώπασε όλη η πλάση, περιμένοντας να ακούσει τον ψίθυρό σου
ή να ακούσει το γλυκό σου γέλιο να αντηχεί μέχρι τα ψηλά βουνά
εγώ δεν περιμένω να μου κάνεις θαύματα για να μου αποδείξεις ότι είσαι πράγματι εκεί
θέλω μονάχα να ακούσω την μουσική των λέξεων σου, να νιώσω τη γλύκα των χειλιών σου
όχι για να μου αποδείξεις ότι είσαι ακόμη σκιά στα σκοτεινά, αλλά ότι η αγάπη σου, δεν πέταξε
μακριά όπως η πολύτιμη ψυχή σου...
Ο ψίθυρος στα όνειρά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή... | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
