| |
Φυγάδευσαν ανήμπορες ψυχούλες που πεινούσαν
μα δεν τούς είπαν απ'αυτούς πως λίγοι θα γυρνούσαν
Φυγάδευσαν ανήμπορες ψυχές στη Γερμανία
μα γίναν άρχοντες οι αστοί στήν ξένη κοινωνία
Αδύναμοι ήταν πολύ,τ'αδέρφια μας πεινούσαν
ενα καλύτερο αύριο στήν ξένη γη ζητούσαν
μονάχοι τους παλέψανε στα χιόνια και στα κρύα
και τα μαλλιά ασπρίσανε απ' τη μελαγχολία
Ητανε δύσκολοι καιροί,δουλειά στη Γαλαρία
τον πόνο τους ξεχνούσανε μετά στη μπυραρία
Μ'ενα ζειμπέκικο βαρύ έφευγε το σεκλέτι
με κάθε μπουζουκιού πενιά ταξίδευε το ντέρτι
Κρασί και πίκρες πίνουνε στο ίδιο το ποτήρι
και για τη μαύρη τους ζωή τα πίνουν ξεροσφήρι
Μονάχα η Ελληνική καρδιά ξέρει τι είναι πόνος
γιατί μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε ο δρόμος
Αδέρφια κάντε υπομονή και στήν πατρίδα ελάτε
καλύτερα ψωμί κι ελιά και να χαμογελάτε
Κι όποιος δεν είδε ξενιτειά δεν ξέρει τι 'ναι τρέλα
πως είναι όταν σφυρίζουνε τα παγωμένα τρένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
