| |
Κάποια στιγμή «κουράζεσαι» από τις εντυπώσεις που αφήνει πάνω σου ο χρόνος. Κι έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποχωριστείς πράγματα αγαπημένα. Πράγματα αγαπημένα όπως αυτό το σπίτι που σου έχει δώσει τόσες ευτυχισμένες στιγμές.
Ήταν το καταφύγιο της όλα αυτά τα χρόνια της δυστυχίας της. Αυτή η φωλιά την είχε βοηθήσει να ανταπεξέλθει στις τόσο δύσκολες στιγμές της ζωής της. Αλλά γι΄αυτόν τα πάντα. Του το χρωστούσε.
Ήταν Σάββατο πρωί. Ένα συνηθισμένο ανοιξιάτικο πρωινό το οποίο της ξυπνούσε παρόλα αυτά φοβερά έντονες αναμνήσεις τις οποίες είχε φροντίσει τόσα χρόνια να κρύψει καλά. Όλα αυτά τα γεγονότα όμως την είχαν αναστατώσει και έφεραν στην επιφάνεια όλα αυτά τα ξεχασμένα (νόμιζε) συναισθήματα.
Άφησε το βλέμμα της να ατενίσει στις δροσοσταλίδες που κρέμονταν στις βελόνες του πεύκου που στόλιζε το μπαλκόνι της και το μυαλό της να γυρίσει 10 χρόνια πίσω. Πίσω στα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής της. Στην ξέγνοιαστη ηλικία των 25 χρόνων.
Ξέγνοιαστη ναι. Δεν πέρναγε ποτέ από το μυαλό της τι της επιφύλασσε το μέλλον. Ένα μέλλον λαμπρό σύμφωνα με τα μέχρι τότε δεδομένα. Τότε ήταν που εμφανίστηκε στη ζωή της ο Αλέξης.
Η Κέρκυρα τότε μπορεί να είχε πολύ κόσμο, ξένο κόσμο, τουρισμό αλλά για τους ντόπιους δεν ήταν παρά ένα χωριό. Μια μικρή κοινωνία που όλοι ήταν μια οικογένεια και τα νέα διαδίδονταν γρήγορα.
Ο Αλέξης νέος 30 ετών, άντρας ωριμότατος για την ηλικία του αλλά κυρίως πολύ μορφωμένος. Ο ιδανικός γαμπρός τουλάχιστον για τις μανάδες που είχαν κορίτσια της «παντρειάς». Τον είχαν στο μάτι τα μισά σπίτια του χωριού. Η Μαριάννα εκτός από το γεγονός ότι είχε πολύ προοδευτικά μυαλά για την ηλικία της είχε θέσει κι άλλες προτεραιότητες στη ζωή της. Εκτός από όλα αυτά θεωρούσε ότι γινόταν πολύ χαμός για το τίποτα. «Σιγά ποιος είναι εξάλλου αυτός ο κύριος Αλέξης από την Αθήνα που ήρθε να αναστατώσει τη ήσυχη ζωή του χωριού μας;» Σκέφτηκε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
