stixoi.info: Είπα να μείνω

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Είπα να μείνω

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130782 Τραγούδια, 269460 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Είπα να μείνω

Πόσο ίδια είναι όλα!!!

Είπα να μείνω..
Μα καμιά στάση δεν είναι για πολύ.
Χωματερή απέραντη
Και νοικιασμένη
η καρδιά σας.

Φωτοβολίδες που δεν είδα
Έκαναν τη διαφορά
Κεραυνοί εν αιθρία
Και κανένας γρίφος δεν φωτίστηκε.

Ταξίδια χωρίς πλώρη
Πλοία-σκιές, φαντάσματα
Μυρίζουν εγκατάλειψη
Και πλάνη και μαύρο πολύ.

Άλλες διαδρομές με άλλη πυξίδα
Χαλάνε συχνά αυτές..
Κι ο κόσμος;
Δικός μας είναι όλος μάτια μου.

Μάτια που μόνο ραγισματιές θωρώ
Και όνειρα σπασμένα
κάτω από βλέφαρα υγρά.

Σαν κλέφτης στη ζωή μου
Έλα και εσύ να πάρεις
..Εδώ το καλό αίμα..
Τις φλέβες μου τις σκίζω
Σου αρκεί τούτο τ’ασήμι;

Κανείς δεν ήσουν..
Απουσιάζω σε απόκρημνους βυθούς
Μην πλησιάζεις άλλο μη
Στο σκάφανδρό μου πάλι
Που θανάσιμα αιμορραγεί.

Ένα παραμιλητό που κλιμακώνεται
Εκεί στις σπηλιές του νου
Καθρεφτίζονται ξωτικά
Μόνο αυτά έχω, και τίποτα άλλο δεν θέλω πια.

Ένα πάρε δώσε από ίλιγγο και χώμα,
Σπάνε το φράγμα ξανά και ξανά
Μα πόσο ν’αντέξει άλλο πια Κύκλωπες και Λαιστρυγόνους
Λεπίδα ξυραφιού ηδονικά οδηγεί στο σπίτι του θανάτου.

Μα ένας άνεμος φυσά
στο άδειο του ουρανού με σπρώχνει
μονάχη μου να ζω, μονάχη να πεθάνω.

Ρίχνω κεράκια και lilium σε ποτάμι γοργό
Λιτανεία να κάνω, να φωτίσω το βράδυ
Και αποχαιρετώ χάρτινα καραβάκια
Και μνήμες σαν το περνά περνά η μέλισσα
Και η μικρή Ελένη.

Αυτή η ξαφνική βροχή με αίμα το νερό
Θυμίζει τέλος και γράφει μπλε της θάλασσας
Και κίτρινο του φεγγαριού..
Μόνο καθρέφτης γίνεται ο ένας μες τον άλλο
Ψευδαίσθηση του μαζί ,άγρια πλάνη.

Σιωπή ..κουράστηκα από τη φλυαρία του τίποτα.
Ακαταστασία στο φως του ήλιου, μαυρίσαν οι ακτίνες
Αυγή όμως είναι.. μα φύτρωσε αμμουδιά σε κάθε πρόθεσή της.
Άγονη.. και είχα πει να μείνω..

Κουράστηκα να μένω
Φύση μου νάναι το φευγιό
Λεύτερη σαν το νερό
Σαν το φτεράκι του πουλιού
Σαν την ανάσα του μωρού.

Κι είχα πει να μείνω..
Κι έγειρα στο βράχο να κοιτώ,
Να απομακρύνομαι ,χωρίς ανάσα
Δίχως πίσω να κοιτώ.

Κι είχα πει να μείνω..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://www.lykofos.net

canella 08-08-2007 @ 00:01	::yes.:: ::smile.:: ::yes.::
Α.Ε. ΕΠΕ 08-08-2007 @ 01:26	Ο εφιάλτης, σπασμένος κόσμος, όλεθρος θλίψης και αποκαϊδια από χάρτινα καραβάκια, η μέλισσα πέρασε κι έφυγε για πάντα, η μικρή Ελένη, κάπου κλαίει ακόμα, δε μπορώ να την εντοπίσω πιά. Κι ο εφιάλτης πάλι... Επίτρεψέ μου συγχαρητήρια, radua. ::oh.::
ΑΙΟΛΟΣ 08-08-2007 @ 03:15	Μάτια που μόνο ραγισματιές θωρώ Και όνειρα σπασμένα κάτω από βλέφαρα υγρά. Πολύ όμορφο... Αναρωτιόμουν που σε ξέρω… μέχρι που είδα το blog σου στο προφίλ σου… Καλή σου μέρα… ::smile.::
Αγνή 08-08-2007 @ 07:12	Υπερβολικό μου φάνηκε...σε λέξεις...
MARGARITA 08-08-2007 @ 17:20	Εξαιρετικό....μπράβο σου
radua 09-08-2007 @ 00:52	canella,ευχαριστώ, Α.Ε ΕΠΕ εφιάλτης όντως μα μήπως δεν είναι η μια όψη του νομίσματος;το νόμισμα το λένε όνειρο.. σε ευχαριστώ. ΑΙΟΛΟΣ και εγώ αναρωτιόμουν..επισκέφτηκα ξανά το προφίλ σου,γράφεις εκπληκτικά.Χαίρομαι που σου άρεσε και το δικό μου. Αγνή.. στα άκρα σίγουρα δεν υπάρχει ισορροπία αλλά υπάρχει έντονο συναίσθημα που ανασύρει και υπερβολικές λέξεις ..και πράξεις.Σε ευχαριστώ για τη ματιά σου. MARGARITA Σε ευχαριστώ,χαίρομαι που σου άρεσε. ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο