| |
Τα μαύρα πουλιά πετάνε ακόμα
σε μία πλάση γεμάτη φωτιά.
Κι αν ακουμπήσουν του κόσμου τη φλόγα
δεν θα καούν τα αγνά τους φτερά.
Τα μαύρα πουλιά, παλιοί μου φίλοι
ανάσες απόντων προσώπων, φευγιών.
Αποδημούν για τα πέρατα κουνώντας μαντήλι
χάνονται στο βάθος απύθμενων ουρανών.
Μαύρα πουλιά, μητέρες που κλαίνε
για τον χαμό των δικών τους ψυχών.
Θολή ματιά, ενοχές που δεν φταίνε
σε μια γιορτή του μυαλού συνειρμών.
Τα μαύρα πουλιά δεν χύνουνε αίμα
κι αν πληγωθούν θα πετάξουν ξανά.
Όσο κι αν πληγωθούν κι αν αντέξουν το ψέμα
κι αν αντικρίσουν το τέρμα
δεν σταματούν να κουνούν τα φτερά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
