CHЯISTOS P
22-08-2007 @ 01:00 | Κάθε πλιθάρι είχε δικιά του χαραξιά :
καιρού φοβέρα που το έτρωε συνέχεια,
μα και ανθρώπων πληγωμένη στεναξιά
πού ιστορούσε των ενοίκων την ανέχεια….
Καλημέρα σου Δημήτρη. Από σπίτι σε σπίτι σήμερα !
| |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
22-08-2007 @ 01:36 | Ανατρίχιασα Δημήτρη.Νάξερες τι μου θύμισες;
καταστάσεις που έζησα.
Στο αφιερώνω:
Σ’ ένα σπίτι ρημαγμένο
μ’ έχει ξεχάσει κι ο Θεός
με σκιές του χθες για να κοιμάμαι.
Με τηλέφωνο κομμένο
κι απ’ το φεγγάρι λίγο φως
να έχω και μι’ αγάπη να θυμάμαι.
Ρ
Κανείς δεν ρώτησε αν ζω
αν υποφέρω κι αν πονώ
κανείς δεν νοιάστηκε αν ζω η αν πεθαίνω.
Κανείς δεν ρώτησε αν ζω
ούτε κι εκείνη , που αγαπώ
σιγά-σιγά ζωή μου τώρα σε μαθαίνω.
Ένα πιάτο στο τραπέζι
κι ένα ποτήρι με πιοτό
συντροφιά μαζί με μια κιθάρα.
Το ραδιόφωνο δεν παίζει
και μοναχός μου τραγουδώ
παρέα μ’ αναμνήσεις και τσιγάρα.
| |
Ανδρομάχη
22-08-2007 @ 01:47 | Δημητρη Δημητρη......
::hug.:: | |
estia
22-08-2007 @ 01:59 | Ίσως εκεί αν πάω εξιλεωθώ
Δημήτρη Δημήτρη Δημήτρηηηηηηηη!!! | |
justawoman
22-08-2007 @ 02:31 | σαν πικρή αναπόληση για την εγκατάλειψη της οικογενειακής εστίας μου φάνηκε
αλλά πάλι μπορεί και να κάνω λάθος
Η πρόθεση εξιλέωσης το διαπνέει
την καλημέρα μου Δημήτρη | |
Dimitri Favvas
22-08-2007 @ 02:55 | Ευχαριστώ για τα σχόλια και τις αφιερώσεις φίλοι μου. Το πρώτο κομμάτι είναι πραγματικό και το διηγούμαι πιο εκτεταμένα στο οδοιπορικό της ζωής μου http://www.worldexperts.com/dfavvas/writings/ (Μετανάστης).
Το δεύτερο, ε, μην το παίρνετε στα σοβαρά.
justawoman, αν αυτό είχε συμβεί, θα έπρεπε τώρα να βρίσκομαι στη Βραζιλία. Και σε τέτοια τρώγλη, ούτε υπολογιστής λειτουργεί! Ο φωτισμός ήταν με λάμπες ασετυλίνης
| |
ΣΟΦΙΑ(21)
22-08-2007 @ 05:05 | πολυ πολυ ομορφο....
καλημερα... | |
agrampeli
22-08-2007 @ 06:25 | Συγκλονιστικά πολύ ζωντανες εικόνες ::yes.:: ::hug.:: | |
elena351
22-08-2007 @ 06:52 | Σε ένα σπίτι σκοτεινό
με μία λάμπα μόνο
είναι ότι καλλίτερο
να πάρει κάποιον πόνο.
Αυτό που τρώγλη αποκαλείς
σε γέμισε αναμνήσεις
το δέ μυαλό σου με σκηνές
και θέλει να γυρίσεις.
Την ηρεμία ίσως βρείς
και η καρδιά ξεχάσει
εκεί σε εκείνο το βουνό
και πλέον ξαπωστάσει.
Πολύ όμορφο το ποίημά σου Δημήτρη και επειδή έχει τὐχει να διαβάσω "τις στιγμούλες της ζωής σου",περιγράφεις τα πάντα με πολύ ζωντανές εικόνες!!Νά᾽ σαι καλά!
::yes.:: | |
Dimitri Favvas
22-08-2007 @ 07:56 | Εκεί σε κείνο το βουνό
με τα κυπαρισσάκια
τελειώνουνε τα βάσανα
οι πίκρες, τα φαρμάκια
εκεί σε κείνο το βουνό
που άλλο πια δεν κλαίμε
και που παρέα όλοι μας
αιώνια θα τα λέμε
Έτσι ακριβώς είναι Έλενα! Έχεις δίκιο | |
Αριάδνη20/08
22-08-2007 @ 14:33 | να φοβηθεί ο πόνος και να με αφήσει
::up.:: ::up.:: | |
 |
