| |
| | Μα αν δεν τα ζούσα (ε) |  | | | Καλησπερα και καλο μηνα να εχουμε! Μια επαναληψη στο ποιημα που ειναι για μενα υμνος στους γονεις που βρισκονται διπλα μας και αν και αναφερεται στην μανα, περισσοτερο πρεπει να ομολογησω σκεφτομουνα τον πατερα μου οταν το εγραφα... Την αγαπη μου σε ολους | | |
Από μικρή πάντα μου έλεγες μαμά
Πως είναι ο κόσμος, δέκα πίκρες - μια χαρά
Θέλησες μόνη μου στα πόδια να σταθώ
Να 'χω πυγμή και δύναμη και τσαγανό
« Να 'σαι καχύποπτη, σε ξένους μη μιλάς
Και τα λεφτά, σφιχτά στο χέρι να κρατάς
Μη λες πολλά και μην κορδώνεσαι πολύ
Μάθε να είσαι σοβαρή και ταπεινή!»
Μην πληγωθώ, έτρεμες βράδυ και πρωί
Κι έλεγες «δώσε όσα μου στέρησες ζωή,
στο σπλάχνο μου, χάρισε όλες τις χαρές
και φύλαξε μου κι άλλες πίκρες αν το θες»
Κι όταν στηρίχθηκα στα πόδια μου δειλά
Κι άνοιξα τρέμοντας τ' αμάθητα φτερά
Στάθηκες πίσω μου κι άφησες να χαθώ
Σ' άγνωστα μέρη να πετάξω, ν' αφεθώ
Πάντα σε άκουγα γλυκά να μου μιλάς
«Να μην ξανοίγεσαι, σαν μόνη σου πετάς!»
Μα είν' γλυκό το πρώτο βήμα κάθε αρχής
Και νιώθεις όλα ότι θα γίνουν όπως πεις
Μα σαν αρχίσανε οι πρώτες οι βροχές
Είδα πως βρέθηκα γυμνή στις συμφορές
Οι καταιγίδες τσαλακώσαν τα φτερά
Κι οι κεραυνοί, μου μαύρισαν τα σωθικά
«Μετά από χρόνια, γύρισα για να σε βρω
και την καρδιά μου να σ' ανοίξω επιθυμώ
Δες πως γκριζάρανε τα μαύρα μου μαλλιά
Έπρεπε μάνα, να τα ζήσω όλ' αυτά!»
Κι εσύ βουρκώνεις κι όλο κάνεις να μου πεις
Κάποια σου λέξη μα... την πνίγεις και σιωπείς
Κάθεσαι απέναντι βουβά και με κοιτάς
Σαν να 'μαι ξένη στην αρχή με ακουμπάς
Σαν σου ξελύνω τις πληγές, παραμιλάς
«Όχι! Δε γίνεται!» λες και παραπατάς
Μα είναι αλήθεια μάνα όσο κι αν πονώ
Αυτή είμαι εγώ, τα λάθη μου κι όσα αγαπώ
Τώρα το ξέρω! Είχες δίκιο εξ' αρχής!
Μα αν δεν τα ζήσεις, πώς θα μάθεις να τα πεις;
Σ' ευχαριστώ που είσαι πάντοτε εδώ
Κι αυτό να ξέρεις είναι πάντα αρκετό!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Είναι σκληρό να θυμάσαι, μα πιο σκληρό να ξεχνάς...... | | | |
|
Ανδρομάχη
01-09-2007 @ 09:08 | Παρα πολυ ομορφο!
Η γραφη σου καταπληκτικη!!!!
Και εισαι και πολυ τυχερη που ειχες καποιον να σε προειδοποιησει.
Αλλοι δεν εχουν κανεναν και πεφτουν με τα μουτρα...
γιαυτο και τα τρωνε μετα!
Σου ευχομαι παντα ΑΞΙΑ!
Κυριολεκτηκα και μεταφορικα! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Φαληρέας
01-09-2007 @ 09:12 | Πραγματικός Ύμνος!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | serraios
01-09-2007 @ 09:16 | ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ Μ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΡΡΑ.ΤΟ ΡΕΦΡΕΝ ΤΟΥ.
"ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ...
ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ....
ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΠΙΚΡΕΣ....
ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕΣ..
ΑΝ ΓΕΛΑΣΩ ΤΟ ΒΡΑΔΑΚΙ
ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΩ ΤΟ ΠΡΩΙ
ΑΝ ΓΕΛΑΣΩ ΤΟ ΒΡΑΔΑΚΙ
ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΩ ΤΟ ΠΡΩΙ.."
ΦΙΛΙΑ.. | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
01-09-2007 @ 09:56 | Όσο κι αν παλιώνει τόσο πιο νόστιμο και επίκαιρο γίνεται.
Νάσαι καλά Χαρά με τις ευαισθησίες σου. ::yes.:: | | ORLANDINA
01-09-2007 @ 10:51 | ειναι καταπληκτικο! | | justawoman
01-09-2007 @ 13:21 | Γεια σου Χαρά μου
καλή επάνοδο στη γαλέρα των στίχων
Τρυφερό κι ευαίσθητο το τραγούδι σου | | agrampeli
02-09-2007 @ 05:28 | Τώρα το ξέρω! Είχες δίκιο εξ' αρχής!
Μα αν δεν τα ζήσεις, πώς θα μάθεις να τα πεις;
Σ' ευχαριστώ που είσαι πάντοτε εδώ
Κι αυτό να ξέρεις είναι πάντα αρκετό!
καταπληκτικο! ::yes.:: ::up.:: ::love.:: | | Spartinos
02-09-2007 @ 06:14 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΧΑΡΑ ::up.:: | | spil †
02-09-2007 @ 12:57 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | Σελίνα
03-09-2007 @ 01:24 | αχ χαρά μου... το ένα σου καλύτερο από το άλλο...
να σαι καλά να γράφεις... | | TAS
03-09-2007 @ 02:13 | Χαρούλα...
αλήθεια έλεγες...Σαν σε πατέρα, μου ακούγεται..
και τώρα που η κόρη μου ετοιμάζεται για τα πετάγματα..
θα την αφήσω ελεύθερη, αλλά...
ο κόμπος..κόμπος..
όπως πάντα, οι στίχοι σου είναι από ψυχής..
και η συγκίνηση που προκαλούν...
::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
