stixoi.info: Kαι όλοι μένουμε εδώ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Kαι όλοι μένουμε εδώ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Kαι όλοι μένουμε εδώ

Κάποιες φορές μια αλήθεια πονάει λιγότερο από χίλια ψέμματα.... Καλημέρα!!!

[align=center][B][I][color=purple]Είναι πηκτό το σκοτάδι απόψε
τα σύννεφα ορειβατούν σε μιαν έκσταση μισής αιωνιότητας
και η ψύχρα ανυπότακτα θερίζει τη μνήμη
Μα δεν με ξενίζει διόλου τούτο το σκηνικό
-μάλιστα έστησα γερή την τέντα μου μέσα στην πήκτρα του ερέβους
προσδοκώντας το πέρασμα της ζωής ή και του θανάτου ακόμα
Εκεί όπου όλα ενδύονται έναν αόρατο χιτώνα
Εκεί που μόνον ο Θεός κι οι Ποιητές αντέχουν να διψούν
κι έχουν τα στόματα της μοίρας τους φρεσκοκαμένα
-άσπρα κατάρτια υψώνονται τα φρύδια τους
μισοσβησμένα
σε μιαν άκυρη μορφή σοφίας
κι υψώνουν γύρω μας σαφρακιασμένες θύμησες όπως το πρόσωπο τούτου του κόσμου

Και δεν μιλώ για την αγάπη που ονειρεύεσαι
Ποιος τάχα δεν αγάπησε τα όνειρα του ή ποιος δεν μίλησε γι'αυτά.
Δεν φτάνει μια αλήθεια... Κι αλήθεια συλλογιέμαι
πως αν είχαν κάποια γεύση τα όνειρα μας
γλυκόπικρα θα τα κατάπινε καθείς
γλυκά στις δόξες του
πικρά στο έλεος του
και ίσως κάποιοι αδίστακτα μαχόμενοι επιτήδειοι
πιότερο να τα σφάλιζαν στις μύτες των δοντιών τους

Είναι μικρό το σκηνικό απόψε
ή μάλλον και το βλέμμα μου ορκίστηκε μονάχο πως δεν θέλει πια να χωρά τα μεγάλα θέατρα
κι ούτε το λίκνισμα εκείνο της ασύστολης πόλης
που διαδέχεται εσαεί το δισταγμό της συνύπαρξης
Και όλοι μένουμε εδώ γιατί δεν έχουμε που να πάμε
Όλοι μένουμε εδώ με τρύπιες τις τσέπες
στριφογυρίζοντας μονάχα στη φούχτα μας το τελευταίο νόμισμα μας
αγνοώντας πως είναι η ίδια η ψυχή μας
Μικροί και μάταιοι τζογαδόροι μένουμε εδώ σε μια πρόωρη καταδίκη
και το τολμώ να υποθέσω με μια δόση σιγουριάς
πως δεν είναι οι δυο όψεις του νομίσματος που μας πονάνε
-όχι'
όχι !
αυτές αστράφτουν σαν το βλέμμα μας να πέφτει σε χρυσό
γι'αυτό και μένουμε μικροί και μάταιοι εδώ-
μα είναι που γυάλισε το μάτι της ψυχής μας από φθόνο
πριχού προλάβει η ηχώ να δραπετεύσει από το στόμα
κι έχει το πόρισμα το σώμα μας σφραγίσει -μην πω επισφραγίσει-
"Κορώνα ή γράμματα" λοιπόν... και όποιος ευτυχήσει...!

[align=right]Μα ο μονόλογος της Μούσας ψηλαφίζει ακόμα τους οίκους της ακοής μου
κι ίσως μαζί μου να ακούτε τον αμείλικτο σκοπό:
"Κορώνα φόρεσα γι'ασπίδα στη ψυχή μου
γράμματα πάντρεψα κακό να μη μας φτάνει...
Ρίχνω το νόμισμα και κάνω την ευχή μου
σαν τον διαβάτη στ'ουρανού το συντριβάνι."
[align=left]Αθανασία Γ.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 18 Στα αγαπημένα: 6


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Φιλοσοφικά Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

artista_k 03-09-2007 @ 03:56	"Κορώνα ή γράμματα" λοιπόν και όποιος ευτυχήσει... Mόνο αυτό κατάλαβα και μ'άρεσε πολύ. Είναι πολύ πρωί ακόμη για να λειτουργήσω...
TAS 03-09-2007 @ 04:37	Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την Ειρήνη... ::oh.::
poetryf 03-09-2007 @ 04:52	artista_k: Είναι πρωί ακόμα σε δικαιολογώ.... socrates: Θα συμφωνήσω Σωκράτη μου....Και θα παραπέμψω τους εδώ αναγνώστες στο σημερινό σου γιατί του αξίζει όχι μόνο μια ανάγνωση http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=58004 Ειρηνούλα μου.....Πάντοτε με συγκινεί η εδώ παρουσία σου, περιμένω ακόμα τη δημιουργική επιστροφή σου.... ! TAS: Σε ευχαριστώ για το τακτικό της επίσκεψης σου στις δημιουργίες μου το εκτιμώ αφάνταστα! Καλή ανάγνωση εύχομαι σε όλους και καλό -δημιουργικό μεσημέρι! ::love.::
Tikalouba 03-09-2007 @ 05:40	Εξαιρετικό! Υποβάλλω τα σέβη μου... ::up.::
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ 03-09-2007 @ 05:51	Αθανασία της ψυχής ευφραίνει καρδίαν ::love.:: ::hug.::
agrampeli 03-09-2007 @ 05:59	Ρίχνω το νόμισμα και κάνω την ευχή μου σαν τον διαβάτη στ'ουρανού το συντριβάνι." ::up.:: ::up.:: ::up.::
Φαληρέας 03-09-2007 @ 06:04	Με "Μαρία Νεφέλη".... ::up.:: ::love.:: ::up.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 03-09-2007 @ 06:06	Μικροί και μάταιοι τζογαδόροι μένουμε εδώ σε μια πρόωρη καταδίκη και το τολμώ να υποθέσω με μια δόση σιγουριάς πως δεν είναι οι δυο όψεις του νομίσματος που μας πονάνε -όχι' αυτές αστράφτουν σαν το βλέμμα μας να πέφτει σε χρυσό γι'αυτό και μένουμε μικροί και μάταιοι εδώ- Τι να πει κανείς ... ::up.::
ORLANDINA 03-09-2007 @ 08:15	με Νεφελη κ Γιωργο! καθε φορα πιο υπεροχη!!
poetryf 03-09-2007 @ 11:34	Tikalouba: Καλως όρισες στην παρέα μας και από'δω. ΜΑΡΙΑΝΕΦΕΛΗ,ORLANDINA και ΦΑΛΗΡΕΑ: Να'στε καλά!!! Ναταλία μου: τρεις φατσούλες με άρτιο νόημα ΔΙΑΜΑΝΤΗ: Τα μεγαλύτερα νοήματα δεν κρύβονται στις λέξεις' μα στο φανέρωμα λάμπουν της σιωπής! ::love.:: ::hug.:: ::laugh.::
foteinos 03-09-2007 @ 15:33	είναι καταπληκτικό και γήινο... ξεχωριστό. Μου άρεσε πάρα πολύ και η δομή του... άξια ::love.::
MASTER 03-09-2007 @ 18:00	κορώνα ή γράμματα κι όποιος αντέξει... αυτό το κορώνα γράμματα, το μαύρο ή κόκκινο, μια ζωή με παιδεύει...
Αστρογιογγι 04-09-2007 @ 00:40	Ευγε Αθανασια! κορυφαιο το τελος του... Μοναχά...που εχω την αισθηση οτι ολα εχουν προαποφασιστει πολυ πριν το ριξιμο... Μικροί και μάταιοι τζογαδόροι μένουμε εδώ σε μια πρόωρη καταδίκη ...
Ζήνωνας 04-09-2007 @ 08:50	Καλησπέρα Αθανασία μου. Άφωνος... Κορώνα γράμματα ... αλλά όποιος θέλει μπορεί να επιτύχει θέλω να πιστεύω! Καλό απόγευμα και καλά να περνάς!
akolouthos 28-05-2009 @ 12:55	Αθανασία ............................Ευγε!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.::
Ηώς 28-05-2009 @ 13:28	Μα ο μονόλογος της Μούσας ψηλαφίζει ακόμα τους οίκους της ακοής μου κι ίσως μαζί μου να ακούτε τον αμείλικτο σκοπό: "Κορώνα φόρεσα γι'ασπίδα στη ψυχή μου γράμματα πάντρεψα κακό να μη μας φτάνει... Ρίχνω το νόμισμα και κάνω την ευχή μου σαν τον διαβάτη στ'ουρανού το συντριβάνι ::love.:: ::love.:: ::love.::
frozenangel 28-05-2009 @ 16:54	ΜΟΝΑΔΙΚΟ !!!!!!!!
tarifula 29-05-2009 @ 03:31	Και όλοι μένουμε εδώ γιατί δεν έχουμε που να πάμε αυτο.....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο