Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131173 Τραγούδια, 269557 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 απολογισμός
 
ένα τσαλακωμένο πενταχρονο κορίτσι
πεταμένο στο πάτωμα ταίζει περιστέρια

τα παιδικά χρόνια θαμμένα στην αυλή

ένα είδωλο με κοιτά πίσω απο το τζάμι
ντυμένο με σημάδια απο λάθη και αμυχές
ραγισμένο σαν παζλ που του λείπουν κομμάτια

Πές μου αν θυμάσαι πότε χάθηκε το τελευταίο παρθένο κομμάτι ψυχής

Ποια διαδρομή ακολουθούσες τότε;

Σε ποιό ξερό κλαδί ελπίδας κρέμεσαι για να τη βγάλεις καθαρή;

Πόσο κουράγιο χρειάζεται η επανάληψη της αναπνοής;

πάνω απο το κενό
ανάμεσα στον καθρέφτη και την πραγματικότητα
συνθλίβομαι

κάθε μέρα


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

απ'της ψυχής μου το ιερό,ως της ζωής μου το μπουρδέλο..πηγαινοέρχομαι..
 
.ΜΙΛΕΝΑ.
04-09-2007 @ 17:52
αληθινό..με άγγιξε..καλό ξημέρωμα ::hug.::
Paxatouridis
04-09-2007 @ 18:01
η επαναληψη της αναπνοής....

όλο το κουράγιο του κόσμου silmariel...

δυστυχώς, όπως όλοι ξέρουμε, η ζωή δεν είναι Αμελί...
να' σαι καλά που ομορφαίνεις τα βραδινά μας ταξίδια...
annaΤi
04-09-2007 @ 18:16
"Πόσο κουράγιο χρειάζεται η επανάληψη της αναπνοής;
πάνω απο το κενό
ανάμεσα στον καθρέφτη και την πραγματικότητα
συνθλίβομαι
κάθε μέρα"
::kiss.::

Με τον από πάνω... (αν και... γιατί όχι ΚΑΙ Αμελί;;;; ....φτιάχνοντας τέτοιες στιγμές, μετά λες: άξιζε! ) Φιλιά... ::cool.::
AleXandros K.
04-09-2007 @ 18:22
Πολύ καλό Silmariel...
μου άρεσε όλο πολύ
Καλό ξημέρωμα
justawoman
04-09-2007 @ 18:28
Η αναπνοή μικρό μου είναι η μόνη ακούσια λειτουργία
που μας κρατάει εκούσια στη ζωή

Πάντως κάπου εκεί "στο ανάμεσα" όλοι συν-θλιβόμαστε

Εξαίρω το μαύρο σου ψυχογράφημα γιατί σε ξέρω...
διάφανο πέπλο για την κάλυψη του πηγαίου σου φωτός
::love.::
TAS
04-09-2007 @ 21:54
ραγισμένο σαν παζλ που του λείπουν κομμάτια
::love.::
Αστρογιογγι
05-09-2007 @ 00:09
υ π ε ρ ο χ ο!
guesswho
05-09-2007 @ 01:06
Ναι, θυμάμαι.... άσε τα μαύρα όμως κατά μέρος και βρες χρόνο να τα πούμε.... σου έχω άλλα χρώματα, θα δεις.... ::wink.::
Σελίνα
05-09-2007 @ 01:21
πανέμορφο
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
05-09-2007 @ 01:44
ένα είδωλο με κοιτά πίσω απο το τζάμι
ντυμένο με σημάδια απο λάθη και αμυχές
ραγισμένο σαν παζλ που του λείπουν κομμάτια

με τσάκισες... ::no.::
MARGARITA
05-09-2007 @ 02:27
Ραγίζει κορίτσι μου η πένα σου ::love.::
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
05-09-2007 @ 03:48
Αληθειες, αληθειες, αληθειες.....Τα σεβη μου !!!!!!!!
Aris4
05-09-2007 @ 04:53
Μαριαννακι , κουραγιοοοοοο !!! ::yes.:: ::kiss.:: ::theos.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
05-09-2007 @ 04:57
.....................................................
primavera
05-09-2007 @ 06:50
και για κάθε μέρα........ ::sad.::
mikrimagissoula
05-09-2007 @ 12:18
Sil...πάντα μου αρέσει η ατμόσφαιρα των γραπτών σου...
κι αυτό τσακίζει... ::yes.::
MASTER
05-09-2007 @ 17:33
σε ποιο ξερό κλαδί...;
silmariel
05-09-2007 @ 17:41
προ-γενεθλιακή φρίκη είναι,θα περάσει ελπίζω..
σας ευχαριστώ όλους.
τα λέμε ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο