Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το χρώμα μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269425 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το χρώμα μου
 στον χθεσινό απόηχο... (και μια απάντηση)
 
Το χρώμα μου

Πράσινη η αυλή όπου γεννήθηκα,
που χάρηκα, που έκλαψα, που ζούσα
που πάλεψα για όσα δεν ρωτήθηκα
και πάντα στην καρδιά μου την κρατούσα..

Γαλάζια ήταν τα μάτια που ερωτεύτηκα
που ένοιωσα του πόθου την ελπίδα..
μα τίποτε από κει, πάλι, δεν γεύτηκα
και τίποτα το βέβαιο δεν είδα..

στο Κόκκινο το αίμα που μου κύλησε
σαν φόρος μιας τιμής κι ενός αγώνα,
αισθάνθηκα πως, πάλι, κάποιος σύλησε
πουλώντας την ψυχή μου στον κανόνα

...
στο "Μενεξί" της μοναξιάς τώρ' αναλώνομαι
χωρίς ελπίδες, στόχους και μεράκι
σε λογισμούς τη σκέψης ν’ αμπαρώνομαι
μην θα ‘ρθει, κι άλλο χρώμα, σαν φαρμάκι…
-.-



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Αυτοβιώματα
      Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
balistreri
17-09-2007 @ 12:51
πολυχρωμία ή μουντζούρα;
Spartinos
17-09-2007 @ 13:10
στο Μενεξί της μοναξιάς τώρ' αναλώνομαι
χωρίς ελπίδες, στόχους και μεράκι
σε λογισμούς τη σκέψης ν’ αμπαρώνομαι
μην θα ‘ρθει, κι άλλο χρώμα, σαν φαρμάκι…
Μουντζουρωμενη πολυχρωμια
ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΡΗΣΤΟ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ
::up.::
Άθη Λ.
17-09-2007 @ 13:16
πως να εκλάβω τώρα εγώ αυτά τα χρώματα
μου ξεκινάς με πράσινα της γης άγια χώματα
ερωτευμένα γαλανά ματάκια σε προδώσανε
στο αίμα σε κυλήσανε, ψυχή μου σε ματώσανε

το μόνο που σου έμεινε είν' το μενεξεδί
αλλά κι αυτό ανέλπιδο σε πίκρανε πολύ
ποιο χρώμα λοιπόν πέρασε από το λογισμό σου;
κράτα καλά όμως το λευκό... είναι το φάρμακό σου ::rol.::

υ.γ. ::lost.:: ::razz2.::
Μαρία Χ.
17-09-2007 @ 14:14
Τα μύρια άγρια χρώματα.. χαίρομαι.. δεν γνωρίζεις
Γκρίζο και μαύρο και σταχτί.. της θλίψης ζωγραφιά
Τη ζήση σου με χρώματα καλέ μου να στολίζεις
Σε χείλη δυο ανάερα.. σ' αιθέρια αγκαλιά... ::love.:: ::kiss.:: ::hug.::
ivikos
17-09-2007 @ 15:39
ξεχώρισε τα χρώματα με γρήγορη ματιά,
το πράσινο θα μαραθεί, το μπλε έχει κουράσει
μενεξεδί η ελπίδα μας και κόκκινο φωτιά
με άριστους ήρθαν οιωνούς,Θεός μη μας ξεχάσει

μπράβο Χρήστο πολύ ωραίο ::up.:: ::up.::
TAS
17-09-2007 @ 15:39
μακάρι να εξακολουθήσεις να την κρατάς στην καρδιά σου..
ΠΥΘΙΑ
17-09-2007 @ 15:56
Πορτοκαλί να ναι κι ότι να ναι.Στην υγειά σας.
mikrimagissoula
17-09-2007 @ 19:14
Μόνο εσύ θα μπορούσες να το αποτυπώσεις τόσο ξεχωριστά...
καλό ξημέρωμα Χρήστο...
justawoman
18-09-2007 @ 02:53
πάντα η λύπη είναι ντυμένη στα μαβιά...
όμορφο ::smile.::
agrampeli
18-09-2007 @ 05:49
πολύ πολύ όμορφο Χρήστο ::yes.:: ::up.:: ::up.::
SEPT
18-09-2007 @ 12:03
Δεν έχω λόγια!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Όλα καλά φίλος...φεύγω από Θήβα για Σαμοθράκη!
Να είστε όλοι καλά!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο