stixoi.info: μάταια

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131037 Τραγούδια, 269514 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

μάταια

Ήταν μακριά κείνα τα κύματα.
Μαγνήτες σέρναν τη φωνή σου
τη διπλώναν μυστικά
μέσα σε μεταξιού υφή
κι έλιωνε γλυκά μέσα σου ο πόνος
κι έλεγες :

«Δεν είναι άλλη η εποχή μας
δεν ήταν άλλοι οι καιροί `
εμείς πλατύναμε πολύ
και πώς να χωρέσουμε στην τόση απλωσιά τους`
μικρός ο άνθρωπος
πώς να βαστάξει τόσο πόνο`
μικρός κι ο λόγος του
πώς το γιατί να το χωρέσει»

Πέτρινες μνήμες σ’ αγκυλώνουν
πέτρινα λόγια σε κυκλώσαν αθόρυβα πολύ
πώς να βαστάξεις;

Κάποτε σ’ άρεσε κείνη η κόρη του βυθού
που σου μιλούσε με όνειρα γιομάτα αρμύρα.
Σ’ έσερνε πίσω της κι ας ζαλιζόσουν.
Ήταν γλυκιά η ανάσα της.
Κάποτε.

Τώρα απόμεινες να σέρνεσαι πίσω από κραυγές
ήχους παράταιρους.

Τη θαλασσοκόρη – σου είπαν- την πνίξαν τα κύματα.
Κι εσύ ούρλιαζες.
Δεν ήθελες να το πιστέψεις
« Τα κύματα ήταν μέσα της» φώναζες
« Αυτά της δίναν τα μάτια από όνειρο.
Δεν ήταν αυτά που την πνίξαν.
Μονάχα η στεριά την απειλούσε.»

Σε κοιτούσαν με συμπόνια οι άνθρωποι ένα γύρω
Όλοι λογικοί
Όλοι με τάξη μέσα στο νου τους
Σε κοιτούσαν ίσια ολόισια στα μάτια και σε δείχναν.

Λες και μπορούσανε να νιώσουν την αρμύρα.
Λες και αντέχανε να νιώσουν στο πετσί τους
το βουητό της θάλασσας`

και σου το κρύβανε φτωχέ
πως ούτε ένας τους την κόρη αυτή δεν είχε αντικρίσει
τα μάτια τους τυφλά
κι ας καμωνόντουσαν τους σοφούς

όλοι γραμματισμένοι στη εντέλεια
όλοι αυτάρεσκα κλειδωμένοι στα κουτιά της γνώσης τους.

Μα αυτοί δε φταίνε

Μονάχα εσύ φταις
που τους πίστεψες..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Εργάνη 20-09-2007 @ 01:44	δε βρίσκω τις σωστές λέξεις να μιλήσω για συγκλονισμούς γι' αυτό θα προτιμήσω τη σιωπή ... "όλοι αυτάρεσκα κλειδωμένοι στα κουτιά της γνώσης τους" αυτός ο στίχος πρέπει να σημειωθεί
Μαρία Χ. 20-09-2007 @ 01:59	Υπέροχα γράφεις Ειρήνη.. καλή σου μέρα !
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 20-09-2007 @ 02:14	Δεν είναι άλλη η εποχή μας δεν ήταν άλλοι οι καιροί ` εμείς πλατύναμε πολύ και πώς να χωρέσουμε στην τόση απλωσιά τους` μικρός ο άνθρωπος πώς να βαστάξει τόσο πόνο` μικρός κι ο λόγος του πώς το γιατί να το χωρέσει» no coments... ::up.::
TAS 20-09-2007 @ 02:21	Τη θαλασσοκόρη – σου είπαν- την πνίξαν τα κύματα. Κι εσύ ούρλιαζες. Δεν ήθελες να το πιστέψεις « Τα κύματα ήταν μέσα της» φώναζες « Αυτά της δίναν τα μάτια από όνειρο. Δεν ήταν αυτά που την πνίξαν. Μονάχα η στεριά την απειλούσε ............................................................................................ κι εγώ, δεν θέλω να το πιστέψω, γμτ... γι αυτό απόμεινα να σέρνομαι πίσω από κραυγές και ήχους παράταιρους, γνωρίζοντας ποιος είναι ο μόνος φταίχτης... ::sad.:: γράφε ειρήνη μου..
χρήστος 20-09-2007 @ 02:52	φοβερό ειρήνη, μόνο αυτό έχω να πω, να είσαι καλά
justawoman 20-09-2007 @ 05:29	το δεύτερο μισό είναι μαγευτικό ειρήνη μου ένα παραμύθι ενηλίκων
MARGARITA 20-09-2007 @ 07:00	Ειρήνη μπράβο σου ::smile.::
montekristo 20-09-2007 @ 14:26	κι έλεγα μέσα μου πως κάτι θα έγραψες ::smile.:: σαν την θάλασσα γράφεις τραγουδάς, νανουρίζεις. φουρτουνιάζεις ιώδιο κι αλμύρα στις πληγες μας ::smile.::
poetryf 21-09-2007 @ 06:31	::oh.:: ::theos.:: ::oh.::
ειρήνη 21-09-2007 @ 09:14	θαλασσοκόρη είναι η ουτοπία, η προσμονή, η πίστη, η ίδια η ποίηση.. κι η εποχή μας την έχασε.. όταν το έστειλα έλεγα από μέσα μου " πάλι τις ίδιες ασυναρτησίες αραδιάζεις , κανείς δε θα' χει την ευγένεια να καταθέσει σχόλιο "..με εκπλήξατε ευχάριστα και σας ευχαριστώ γι ' αυτό. Βέβαια τη γνώμη μου για αυτά που γράφω δεν την αλλάξατε , πάλι μάταια τα θεωρώ κι εκτός εποχής , αλλά ας είναι.. χίλια ευχαριστώ ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο