Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131419 Τραγούδια, 269602 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ικεσία
 
Γέρνω στον ώμο του κόσμου σου.
Αναπόλησης κάλλη με γητεύουν.

Ο λόγος ο ορθός καταδιώκεται,
στο δροσό των χειλιών σου αναπαύεται.

Του δέους το βογκητό δε με προσπέρασε.
Μοιρολογήτρες παιδούλες
με κόκκινα μάγουλα με χαιρετούν.
Κήποι ανθίζουν στο ποδοβολητό τους.

Ελπίδας καμώματα τα βήματά μου.
Λαλιές αθώων με κοινωνούν το φως.
Το μέλλον απροστάτευτο,
πίσω από τις σχισμές των ξύλινων τοίχων.





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
justawoman
21-09-2007 @ 08:56
γοητευτική γραφή
και τόσο οικεία...
NOXIOUS
21-09-2007 @ 09:21
ευχαριστώ
Εργάνη
21-09-2007 @ 10:44
εξαιρετικό!
και το τέλος του... τόσο φιλοσοφημένο, τόσο ανθρώπινο!
artista_k
21-09-2007 @ 12:36
Μου άρεσε πολύ... Δεν περίμενα να το καταλάβω! Απλά δωσμένο αλλά βαθυστόχαστο! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο