Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Παλιές φωτογραφίες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130523 Τραγούδια, 269399 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Παλιές φωτογραφίες
 
Παλιές φωτογραφίες

Άνοιξα το συρτάρι κι έβγαλα παλιές φωτογραφίες
κι αν τη ζωή μου έπινα σαν χόρτο από φυτείες
τον χρόνο στριφογύριζα και μου 'γδερνε τη ράχη
που έδινα μια άνιση σκληρή της μνήμης μάχη

κι ήταν τα λόγια παραμιλητό κι η ζωγραφιά Πικάσο
το παραλήρημα τρελό τον χρόνο πριν τον χάσω
κάθε εικόνα και ένας καημός σε κάθε μια σελίδα
κάθε καημός σαν το χρυσό στο άγγιγμα του Μίδα

κι αν σ' είχα κι αφού σ' έχασα σαν αγιογραφία
της νιότης μου τα πέταλα λουλούδια σε κηδεία
γυρνώ ολα τα φύλλα μου, στο λεύκωμα ,σβησμένα
καράβια με τριχιά βαριά στο κάβο ολα δεμένα

τι κι αν τα σκέφτομαι όλα αυτά , αφού η ψυχή μιλάει
τι κι αν μου σφίγγει τη καρδιά , θα ξέρει που με πάει
μα πως αφέθηκα ελεύθερος μακριά να ταξιδέψω
τώρα δεν ξέρω αν θα μπορώ , πίσω να επιστρέψω

τι ήθελα και τ άνοιξα ο Φαίδρος το συρτάρι
αφού δεν έχω δύναμη να λύσω το κουβάρι
να ξετυλίξω τις κλωστές που δένουν τον καημό μου
και σαν το γόρδιο δεσμό με πνίγουν στο λαιμό μου

κουράστηκα , ταξίδεψα , μετάνιωσα εγύρισα σακάτης
και το συρτάρι το κλεισα το φυσημα της στάχτης
το σφράγισα το κλειδωσα και το κλειδί κομμάτια
ποτέ φωτογραφίες σου μην δουν τα δυο μου μάτια





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Φροντίζω να μένω πάντα περήφανος μέσα στη λύπη μου. (Γουίλιαμ Σαίξπηρ)
 
Γιαννης Στιχακης
29-09-2007 @ 02:43

Τι μπορεί να ναι τώρα πια , αυτά τα μάτια ???
justawoman
29-09-2007 @ 03:10
νοσταλγικό και θλιμμένο...
elena351
29-09-2007 @ 04:26
κουράστηκα , ταξίδεψα , μετάνιωσα εγύρισα σακάτης
και το συρτάρι το κλεισα στο άδειασμα της στάχτης
το σφράγισα το έδεσα και το κλειδί το χώρισα κομμάτια
ποτέ ξανά φωτογραφίες να μην δουν δυο ……..… μάτια
(δακρυσμένα) ::sad.:: ::love.:: ::up.::
Γιαννης Στιχακης
29-09-2007 @ 04:38

Το νιώθεις Έλενα !
MASTER
29-09-2007 @ 08:29
κάτι λείπει.......χεχε, έξυπνο. Ναι το δακρυσμένα θα πήγαινε.
Ωραίο
elena351
29-09-2007 @ 09:16
Άν το νοιώθω λέει;;;;Άχ Γιάννη μου ....με όλη τη σημασία της λέξεως!!!Τό όλο σου ποίημα αριστούργημα....(με αντιπροσωπεύει)γραμμένο στα μέτρα μου....!!!!Μπράβο σου ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Γιαννης Στιχακης
29-09-2007 @ 09:33

Σ’ ευχαριστώ σεμνά.
Aris4
29-09-2007 @ 10:02
Μια μερα θα θελησεις να τις ξαναδεις Γιαννη !! ::yes.::
Γιαννης Στιχακης
29-09-2007 @ 15:00

Το ξέρω Άρη, δυστυχώς,κι εγώ και το συρτάρι.
ταπεινος ναρκισσος
21-10-2015 @ 20:03
Αν οι φωτογραφίες που είναι κλεισμένες στο συρτάρι, δεν
ανασταίνονται με χαρούμενη διάθεση και χαμογέλιο, τότε είναι
προτιμότερο που τις πέτρωσες! ! ! Καλήν εσπέραν σου! ! !
heardline
21-10-2015 @ 21:00
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
21-10-2015 @ 23:25
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ, ΠΟΙΗΜΑ ΨΥΧΗΣ, ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ. ΟΛΟΙ ΚΑΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ Ν` ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ....ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΝΩΔΥΝΑ, ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο