| |
Το καράβι της ύπαρξής σου
άγκυρα έχει ρίξει στην καρδιά μου
Κι εγώ ναυτάκι αν κι αδέξιο ακόμα
είμαι μαθημένο στης θαλάσσης
τα μήκη και τα πλάτη νʼ αλωνίζω
εις μάτην προσπαθώντας
τα κύματα που μας χωρίζουν
να εξευμενίσω
Το καράβι πάντα θέλει πυξίδα και πανί
για να βγει στ’ ανοιχτά
Έγινες για μένα και τα δυο
και σε κρατώ μέσα βαθιά
Περιουσία μού απέμεινε ένα καράβι
σπασμένο στην καρδιά
που ποθεί μόνο για σένα
ν’ αντικρίσει τη στεριά
Τα κύματα να νικήσω προσπαθώ
Μα κι αν γυρίσω τι θα βρω;
Το λιμάνι σου είπες είναι
για μένα κλειστό
Με συντροφεύουν πια
τα πρόσκαιρα και τα φτηνά
στον ύπνο της λήθης για να χαθώ
μα να σε ξεχάσω δεν μπορώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
