| |
ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ ΤΑ ΕΡΙΞΕΣ,
ΕΓΩ ΜΕ ΣΕΝΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡEΥΤΗΚΑ
ΜΑ ΕΣΥ ΣΤΑ ΖΑΡΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΠΑΙΞΕΣ.
ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ
ΝΑ ΣΕ ΧΩ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ.
ΑΠ’ΤΗ ΦΤΩΧΗ ΜΟΥ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ,
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΙΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ
ΝΑ ΕΧΩ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ.
Η ΘΥΜΗΣΗ ΣΟΥ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ,
ΝΑ ΧΕ ΥΠΟΧΩΡΙΣΕΙ.
ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΣΟΥΝΑ ΕΝΑ ΚΕΝΟ,
ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΜΟΥ,
ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΩ.
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΣΕΝΑ
ΝΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ,
ΜΑ ΜΕΣ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΜΟΥ ΚΥΛΑΣ
ΣΑΝ ΑΙΜΑ ΑΠ’ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ.
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΩ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ.
ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΕ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΤΟΣΟ ΝΑ ΠΟΝΩ
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΝΑ ΚΥΝΗΓΩ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
