| |
Ήταν το δόρυ σου πικρό
σαν βρήκε τη καρδιά μου
έτσι το έριξες στεγνό
στα στήθι τα ζεστά μου
ύστερα πάνω στο κενό
κουφάρι της ψυχής μου
λάδι , μου έριξες καυτό
να γιάνεις τη πληγή μου
κι όλος ο κόσμος έγινε
μικρός όπως τον είδα
κι όλο το φως που έμεινε
φωτός πυγολαμπίδα
και μου δώσες το χέρι σου
δήθεν για να με σώσεις
μα είδα το μαχαίρι σου
στο άλλο πριν καρφώσεις
κι έτσι που με κατάντησες
σκυφτό , Αρχαία Τραγωδία
τα τοίχοι όλα μου γκρέμισες
σαν μπήκες μες τη Τροία
Τον Πρίαμο ξεγέλασες
και γέλαγες μαζί μου
τον Έκτορα , μου έδεσες
στο άρμα σου καλή μου
και μ' άφησες το Άλογο
το Δώρο το μεγάλο
καρδιά μου, το παράλογο
βρήκα , μεριά να βάλω
κι ας ήξερα τον Δούρειο
τον έστηνες για χρόνια
δικό μου το μαρτύριο
δικά μου και τα όρνια
φύγε κι άσε με εδώ
μόνος μου να πεθάνω
όσα μου έμελλε να δω
τα παίρνω εκεί πάνω
στον Όλυμπο κι ακόμα παραπάνω.
Εκτός από την προσωπική έχει και την κοινωνικοπολιτική του διάσταση , ας πούμε της Δημοκρατίας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
