Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Tα καβούκια-ε-
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130398 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Tα καβούκια-ε-
 

Εσπρωξε με πολύ ζόρι τη βαριά σιδερένια πόρτα κάνοντας μου νεύμα να τον ακολουθήσω.Ητανε θαρρώ η ώρα που ο ήλιος έσβυνε μέσα σ ενα ποτήρι κόκκινο κρασί και η σκοτεινιά αναδυόταν πιστή στο ραντεβού της με τη νύχτα.
Τα βήματα του αργά και ανάλαφρα στο κατέβασμα της στριφτής σκάλας, που αφηνε όμως απόκοσμους ήχους τριγμών στα δικά μου πατήματα.
Ελα φίλε φθάσαμε,εδώ τα έχω μαζέψει ολα, είπε γυρίζοντας προς το μέρος μου με ενα αινιγματικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη.
Μια τεράστια αίθουσα απλωνότανε μπροστά μας,δίχως αρχή και τέλος.
Εκθέματα μεσα σε γυαλινες προθήκες η σε σωρούς με απολυτη τάξη βαλμένα.
Ολα τα καβούκια βρίσκονται στα πόδια σου φίλε,περιηγήσου με την ησυχία σου τον χώρο,..εγω εχω μα επείγουσα δουλειά και θα λείψω για λίγο.
Αναψε τους δαυλούς αν θέλεις γιατι πιο κάτω δεν εχει φως,..εγω σ αφήνω τώρα..
Ακουσα τα βηματά του να αργοσβυνουνε στο ανεβασμα της σκάλας και μετά απόλυτη σιωπή.
Ας αρχίσουμε λοιπόν μονολόγησα..εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
Καβούκια απο τριλοβίτες,καβούρια,χελώνες ,σαλιγκαρια..παντού χιλιαδες χιλιάδων..αμέτρητα.
Προχωρησα ξεπερνώντας τα αδιάφορα και βαδίζωντας με βημα ταχύ προς το βάθος .Το σκοτάδι πηχτό δε αφηνε τα μάτια να το διαπεράσουν.
Ειχα μεγάλη περιεργεια να αντικρύσω μεγαλυτερα καβουκια πιο εξελιγμενων μορφών ζωής,αυτη την μοναδική ευκαιρία δεν έπρεπε να την χάσω με τίποτα..
Αναψα τον αραχνιασμένο δαυλό που έστεκε σβυστός ίσως αιώνες εκει και φώτισα τον περιγυρό μου.
Το απόλυτο τίποτα μπροστά στα μάτια μου,μονο υγροί τοίχοι με σταλαγματιές σαν δάκρυα που εσβυναν στο πάτωμα.
Ενα μεγάλο κενό μπροστά μου και απογοήτευση συντροφος στην περιέργεια,περπατούσα πρός το πουθενά ?
Εδω τελειώνουνε τα καβούκια?...ας επιστρεψουμε λοιπόν ανθρωπάκο..τζίφος
Βήματα με αντίλαλο ..και εκεινος φάντης μπαστούνι μπροστά μου,λες και βγήκε απο τα ασπρομαυρα πλακάκια του δαπέδου.
Δεν αργησα φίλε ειπε χαμηλόφωνα σουρνωντας με κόπο ενα μεγάλο σακί..ουφ πολλά μάζεψα σημερα.
Ε που πάς,δεν τελειωσαν όλα εδώ βιαστικέ ..σβόλιασαν οι ελπίδες σου?
Εχουμε και τουτα τα μεγάλα καβούκια να βάλουμε στη θέση τους,βάλε λοιπόν ένα χεράκι και σύ.
Κρατησα απ την μια ακρη το τσουβάλι και το συραμε σχεδόν άκοπα προς το βάθος.
Και νά επι τελους..τα μεγάλα καβούκια πο εξελιγμενων μορφών..
Ας κανουμε μια σταση για λίγο να σε ξεναγησω,ειπε ανόρεχτα ο οκοδεσπότης.
Δεινοσαυροι....ω θεε μου!!! Μα δεν ειναι καβουκια αυτά κύριε,καύκαλα ειναι .Το ίδιο ειναι κουτούτσικε ειπε βγαζωντας ενα απόκοσμο τσιριχτό ήχο ...βράσανε κάποτε στο ζουμί τους ,οταν επεσε το μεγάλο αστέρι στη γή.
Ελα τώρα βάλε ενα χεράκι και ας τ αφήσουμεστην ησυχία τους..
Περάσαμε μπροστά απο καυκαλα μαμούθ,ελεφάντων,τιγρεων,λύκων........
Ελα κοντευουμε,φθάσαμε σχεδόν στα μεγαλύτερα καβούκια..καυκαλα ήθελα να πώ..
Εστρεψε τον δαυλό προς το βάθος..ανατρίχιασα με το θέαμα,αφηνωντας απ τη μεριά μου το τσουβάλι να σωριασθεί χάμω.
χιλιαδες ανθρωπινα κρανια σε ατέλειωτους σωρους μεχρι την οροφή...
Αυτος ειναι ο κόσμος σου μικρέ,ξεχωρίζεις άρχοντες απο πληβείους πες μου.,πες μου επανέλαβε επιτακτικά.
Με επιασε ενα τρέμουλο,μπροστα μου ξανοιγότανε ο κοσμος του χθές..καυκαλα αδεια απο ζωή να με περιεργάζονται ανέκφραστα..
Εδω βρίσκονται τα "εγώ " σας ανθρωπάκο,τα "θελω σας",τα 'διατάζω " σας,τα 'επιθυμώ" σας,ακούς περίεργε?
Εδω βρισκονται αρχοντες,βασιληαδες,δούλοι . Εδω καταλήγουνε οι "σοφοί" με τις ουτοπικες θεωρίες τους,οι ποικιλόχρωμοι φασίστες,οι δημοκράτες με τις υποκρισίες τους,οι υπάλληλοι,οι εργάτες,οι επιστήμονες,οι κληρικοί,οι ανενταχτοι,οι αναρχικοι,ο άθεοι,οι θρησκευομενοι...
Βασιληαδες χωρίς κορωνες ,χωρις ματια στις αδειες κογχες,χωρις μπιχλιμπιδια και σκηπτρα...η απόλυτη ισότητα απλωνεται μπροστά σου,..
Η απόλυτη Δημοκρατια για ολους,χωρις ρατσισμους,δοματισμούς,αφεντικά και δούλους.
Ελα τωρα να βάλουμε μαζί και τουτους εδώ στη θέση τους,ειναι φρέσκο πράγμα .
Ανοιξε το τσουβάλι και αρχισε να αραδιαζει βιαστικά χνουδάτα κρανία στα πόδια μου μου,φρίκη!!
Άντε κανε και συ καμία δουλίτσα φτιάχνωντας μια καινουργια σωρό..και μη ξεχνάς ανθρωπάκο,αρχίζουμε απο κάτω προς τα πάνω,παντα το κάτω υπάρχει για να κτιζεται το πάνω,αλλά τελικά όλα γίνονται εδώ ..άνω κάτω...
marakos



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη
 
Helene52
09-10-2007 @ 14:21
::yes.:: ::up.::
iokasth
09-10-2007 @ 15:46
Ωραίο Μαράκο μου, πολύ ωραίο..!
Καλό βράδυ.
Ν.
Nemo
09-10-2007 @ 16:20
Ωραίο! ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο