| |
[align=center]Και τώρα τί;
Αναμνήσεις και βιώματα,
σε συρτάρια με λευκώματα,
μονάχα με δυο σώματα
απαθανάτιση του πλήθους.
Και τώρα τί;
Δάκρυα και χαμόγελα,
σε στοίβες με σπιρτόκουτα
γεμάτη η χαρτόκουτα,
φωτογραφίες και αγάπη.
Και τώρα τί;
Λόγια μελένια με δροσιά,
άδικη φαίνεται η μοιρασιά
εγώ διάφανη ξεγνοιασιά
κι εσύ στο βάθος της ντουλάπας.
Και τώρα τί;
Να τα πετάξω να χαθούν,
χρώματα,αρώματα, σιγά αντηχούν
σαν δυο χιλιάδες οι ευχές ,θα πουν,
φωτιά και στάχτη στον αέρα.
Και τώρα τί;
Υφάσματα του έρωτα, μυρωδιά σου,
χαμένος σαν ροδόσταυρος, μακρυά σου,
δεν είναι εδώ ποτέ, τα ρούχα τα ζεστά σου,
κι εγώ αντίλαλος βουβός.
Και τώρα τί;
Συγγνώμες κι αν πολύτιμες
χαθήκανε στις νύχτες τις αλήτισσες
περάσαν μήνες συντροφιάς
μ’ένα μπουκάλι μοναξιάς.
Και τώρα τί;
Μέσα στο αύριο του τίποτα
νιώθω σαν χθές γερμένο ανήθικα
και στις στιγμές που ως περνάνε ανείπωτα
ξεχνιέμαι σαν θα πω, αναγεννήθηκα.
Μιλάω στις καρδιές σαν να είναι κοπάδια από εχθρούς,
με λόγχες για όπλα στερημένα από αισθήματα κι ηθική,
σαν το ατέρμονο πέρασμα του χρόνου που αφτιασίδωτος
προστάζει το τέλος μιάς εποχής και την αρχή μιας άλλης.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
