Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ως πότε ;
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130285 Τραγούδια, 269347 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ως πότε ;
 Καλημέρα σας... μαύρη η δική μου...
 
Ως πότε πια να ζήσω μοναχή ;
Με στοίχειωσαν οι άνευρες σκιές σου
Η σκέψη μου δεν έχει συνοχή
Το σώμα μου ραγίζει στις σιωπές σου...

Ως πότε να βαδίζω στη βροχή
Στο διάβα μου ζευγάρια να φιλιούνται
Τα όνειρα να κόβουν σαν γυαλί
Τα λόγια στο κενό να αιωρούνται ;...

Ως πότε να προσμένω να σε δω
Να δώσω μια πνοή στα δυο σου χείλη
Να πιω από το δάκρυ το ζεστό
Να γίνω της ζωής σου αγιοφίλι ;...

Ως πότε να σε βλέπω να πονάς
Κι ανήμπορη το χρόνο μου να σφάζω
Σαν δέντρο ξεχασμένο να λυγάς
Κι εγώ με τον αγέρα να τα βάζω ;...

Ως πότε να πλαγιάζω σα νεκρή
Στα άσπρα παγωμένα μου σεντόνια
Σαν άλλος από σένα δεν μπορεί
Να λιώσει της καρδιάς τα μαύρα χιόνια ;...



28-10-2007






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ
29-10-2007 @ 01:06
Ως πότε να πλαγιάζω σα νεκρή
Στα άσπρα παγωμένα μου σεντόνια
Σαν άλλος από σένα δεν μπορεί
Να λιώσει της καρδιάς τα μαύρα χιόνια ;... yperoxo, exo pathi plaka



elena351
29-10-2007 @ 01:31
Υπέροχο κουμπαρούλα μου, καλή σου μέρα( ούτως ή άλλως και η δική μου μαύρη ....πάμε πακέτο) ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
Helene52
29-10-2007 @ 01:35
Ως πότε να πλαγιάζω σα νεκρή
Στα άσπρα παγωμένα μου σεντόνια
Σαν άλλος από σένα δεν μπορεί
Να λιώσει της καρδιάς τα μαύρα χιόνια ;...
Την καλημέρα μου ΥΠΕΡΟΧΟ ::up.::
Μαρία Χ.
29-10-2007 @ 02:14
Αφού δεν μου επιτρέπεται άλλη καταχώρηση για σήμερα.. το βάζω σαν σχόλιο...
---------------------------------------------------------------------------------------
Μίσησέ με...

Στέκω ανήμπορη.. σκυφτή και σιωπηλή
Και μιαν απάντηση δεν βρίσκω να μου κάνει
Πώς μ' εκδικείται σαν τον δήμιο η ζωή ;
Ποιός μ' έχει ρίξει σ' αδιέξοδη πλεκτάνη ;

Ό,τι κι αν κάνω πια.. μονάχα σε πονώ
Μα δεν το ήθελα.. κι εσύ δεν με πιστεύεις
Σ' ένα λεπτό.. πώς να αλλάξω εαυτό
Να με μισήσεις.. κι άλλο πια να μην με θέλεις ;!!...

Θα βγω τη νύχτα σ' ένα μπαρ ερημικό
Μιαν αγκαλιά κι ένα φιλί θ' αναζητήσω
Και ας το ξέρω πιο βαθιά πως θα πονώ
Κι ίσως ακόμη να μην θέλω καν να ζήσω...

Από το βάθρο σου ποθώ να γκρεμιστώ
Μία φτηνή γυναίκα είμαι σαν τις άλλες
Έψαχνα ώμο να δακρύσω.. να πιαστώ
Για να ξεχάσω της ζωής μου τις σπατάλες...

Διώξε με τώρα !!... Μίσησέ με.. σαν το θες !!
Ίσως λιγότερο αυτό να σε πονέσει
Απ' το να νιώθεις μέρα - νύχτα ενοχές
Για όσα θες.. μα η ζωή δεν θα μπορέσει...


29-10-2007
ψιτ-ψιτ
29-10-2007 @ 02:15
μου εφτιαξες τη μερα
Μαρία Χ.
29-10-2007 @ 02:35
Και τί είμαι Σωκράτη ;;; Συγνώμη πάντως για την σημερινή μαυρίλα...
Ανδρομάχη
29-10-2007 @ 03:19
Παρε την ζωη σου στα χερια σου και κανε εσυ την πρωτη κινηση.
Αν εσυ δεν μπορεις να απογασεις για τον εαυτο σου μην περιμενεις να το κανει αλλο για σενα.

::cry.:: Λυπαμαι ειλικρινα που νιωθεις ετσι....
Καλη σου δυναμη!

και για να μην ξεχνιομαστε σαν γραφη...υπεροχη!
Μαρία Χ.
29-10-2007 @ 04:45
Όλα μαζί Σωκράτη μου.. μα όλα.. εντάξει, είπαμε.. αν το θελήσω δεν είμαι ποτέ μόνη.. αλλά δεν είναι εκεί η ουσία...

Ανδρομάχη μου.. δυστυχώς αυτό δεν γίνεται.. δεν είμαι από τις γυναίκες που δεν κάνουν την πρώτη κίνηση.. ίσα - ίσα.. απλά εδώ κάτι τέτοιο είναι αδύνατο - αρχή μου.. βλακεία μου.. πες το όπως θες - ...

Να είσθε καλά πάντως για το ενδιαφέρον σας φίλοι μου...
Μαρία Χ.
29-10-2007 @ 06:17
Αν η καρδιά σου αρνηθεί να με χωρέσει...

Θέλω ν' ανοίξουνε οι πύλες της αβύσσου
Να πέσω μέσα και ποτέ πια να μην βγω
Μου είχες τάξει το κορμί και την ψυχή σου
Μα βρήκες άλλοθι να φύγεις ισχυρό...

Ίσως νομίζεις ότι είμαι μαθημένη
Σ' ωκεανούς νυχθημερόν να κολυμπώ
Μα στη ζωή με φέρανε σημαδεμένη
Μ' έναν ακάνθινο στην πλάτη μου σταυρό...

Ως πού θαρρείς ότι βαστούν οι αντοχές μου ;
Ύλη φθηνή και κουρασμένη κουβαλώ
Και συ που γνώρισες μονάχα τις σιωπές μου
Με δίχως ώμους.. πες μου.. πώς να κρατηθώ ;...

Δεν θά 'θελα να είσαι εσύ σ' αυτή τη θέση
Μονάχα λίγη κατανόηση ζητώ
Μ' αν η καρδιά σου αρνηθεί να με χωρέσει
Σε μαύρη θάλασσα θα πέσω να πνιγώ...


29-10-2007
Ανδρομάχη
29-10-2007 @ 06:48
Να μην πνιγεις Μαρακι μου!
Πνιξε εμας μεσα στα ποιηματα σου!
::blush.::
agrampeli
29-10-2007 @ 07:46
::up.:: ::up.:: ::up.::
poetryf
29-10-2007 @ 07:52
Τις μαύρες σου θα κάνω εγώ άσπρες
με μίλημα των στίχων να γελάς...
Της λύπης θα στεγνώσω μύριες άκρες
αρκεί μόνο εσύ να μ'αγαπάς!

Φιλάκια κουμπάρα, μου έλειψες!!! ::love.::
Μαρία Χ.
29-10-2007 @ 07:56
Υπάρχει άλλη γυναίκα αναρωτιέμαι.. που έφαγε τον κόσμο για να βρει τις καλύτερες κουμπάρες.. και δεν έχει γαμπρό ???!!!

Φιλάκια καλή μου και μην μας χάνεσαι !!! ::love.::
poetryf
29-10-2007 @ 08:01
Ολίγον χαμένη θα είμαι από δω κι εμπρός...
Όχι πως δεν είμαι γενικότερα (χεχε)...
Θα βρεθεί και ο γαμπρός κουμπάρα, υπομονή!
Να μου προσέχεις μόνο! ::love.:: ::hug.::
CHЯISTOS P
29-10-2007 @ 08:14
Καλημέρα Μαράκι μου ! , όμορφη τριλογία -του θανατά- έκανες... (3 σε 1) που λένε ! Αλλά κι εδώ πάλι δεν μπορείς να προσθέσεις άλλο ! Την πάτησες ! χα χα ! Όλα για σένα γίνανε !
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: (ένα για το καθένα !)
Μαρία Χ.
29-10-2007 @ 08:28
Θα τα γράφω σε σας λοιπόν.. κι όταν μπουκώνετε και σεις.. θα με σβήνω στα σχόλια εδώ για να γράφω - ποιητική αδεία ! - και τα παράπονά σας στον galanta.. εντάξει ??!! Χα.. χα.. χα.. !! ::love.:: ::kiss.::
Μαρία Χ.
29-10-2007 @ 09:12
Το σπίτι μου στον Άδη...

Απόψε επισκέφθηκα τον Άδη
Του ζήτησα μια θέση περιοπής
Και δέχθηκα το μαύρο του το χάδι
Με δίχως ένα ίχνος ενοχής...

Γυμνά.. καμμένα.. άνυδρα τοπία
Κι η θλίψη να σταλάζει στη βροχή
Τί ήθελα την τόση ουτοπία
Που νόμιζα θα βρω - τάχα - στη γη ;!...

Στους βράχους κάτι μαύρα νυχτοπούλια
Με σάρκες τάϊζαν τα νεογνά
Και ο Αυγερινός κι η Πούλια
Σπινθήριζαν σε μια χλωμή φωτιά...

Και βάφτισα το σπίτι μου στον Άδη
Παράδεισο και Κόλαση μαζί
Αφού στη γη δεν βρήκα ένα σημάδι
Ο έρωτας που πόθησα πως ζει...


29-10-2007
CHЯISTOS P
29-10-2007 @ 11:33
Απίστευτη είσαι σήμερα Μαρία !.. Μας κεραυνοβολείς ανελέητα με τα 4+1 ποιήματά σου !.. (και πού εισ' ακόμα !..)
primavera
29-10-2007 @ 15:19
Ως πότε να βαδίζω στη βροχή
Στο διάβα μου ζευγάρια να φιλιούνται
Τα όνειρα να κόβουν σαν γυαλί
Τα λόγια στο κενό να αιωρούνται ;...

::sad.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο