| |
| | Κυνηγητό |  | | | "Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας..Και καπνίζουμε…Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά…" ~ Κ. Γώγου | | |
Τελοσπάντων τι θέλεις να σου πω;
Στις αρρωστημένες τζαμαρίες που με κοιτώ,
πώς να σου πω οτι δε φοβάμαι;
Φθαρμένο κορδελάκι στα μαλλιά μου, η ίδια λαίμαργη ανάσα..
Μοιάζει να κλέβει οξυγόνο μ'αντάλλαγμα δυο βήματα προβάδισμα..
Η ειρωνία και η ζαβολιά αδέρφια δίδυμα για ένα μοναδικό κυνηγητό..
Σβουρίζει στο κέντρο του μυαλού μου η απορία,
αν με πήρε στο κατόπι ένα φάντασμα ή μία φαντασίωση..
Περπατώ λοιπόν, περπατώ..μια ξέπνοα, μια γοργά..
Την πόλη ανακατώνω σε πλαστούς, δικούς μου χάρτες..
Πάει καιρός πια, το ξέρεις,
που δε με κρατάει κανείς απ'το χέρι στων δρόμων τις διαβάσεις..
Μα τις περνώ από μόνη μου με κόκκινα φανάρια,
σαν ανόητο καπρίτσιο μιας ηλίθιας τυφλής..
Κι εκείνο το κορδελάκι, δρασκελιά και σφίξιμο..
Αν σταθώ τελείωσε..
Θα γίνει φιλί στο πίσω μέρος του αφτιού μου..
Κι έπειτα ψίθυρος..κι ύστερα νανούρισμα..
Αν κοιμηθώ τελείωσε..
Θα ξεμείνω σαν άγαλμα ρημαδιασμένο στο κέντρο μιας πλατείας,
άλλους να βλέπω να περνάνε με κορδελάκια στα μαλλιά..
Μέσα στη ζήλεια μου να λούζομαι,
που εκείνοι, τουλάχιστον, περπατάνε ακόμα..
Αλήθεια,
το τρέμουλο στα γόνατα ποιανού ιδέα ήταν..;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Αν δε βλέπεις που πας..θα πας εκεί που κοιτάς... | | | |
|
justawoman
30-10-2007 @ 00:46 | Όπως έχουμε τα "road movies" έτσι αποκτήσαμε και τα ποιήματα στο δρόμο... το κυνηγητό του εαυτού -ή το κρυφτούλι- στο γνωστό, συνήθως νυχτερινό τοπίο, μιας μοχθηρής πόλης.
Τέλεια η ιδέα του ατρόμητου φόβου και το λαχάνιασμα από τη διαρκή κίνηση... το μοναδικό γνωστό σου ύφος, αναγνωρίσιμο κι αγαπημένο.
Μα δε μπορώ να μη σχολιάσω την ώρα της ανάρτησης...
Πες μου, μόλις είχες επιστρέψει απ' το κυνηγητό στα σοκάκια της πόλης?... Ωραία ξεκινάει η μέρα σήμερα!
Καλημέρα
Α και μιας κι ανέφερες τη Γώγου... το Ιδιώνυμο, έχει πολύ δρόμο μέσα του
"Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι
μες τους ανθρώπους...
τα περίπτερα πως κρυώνουνε
απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες
ο ουρανός
πως τρυπιέται στα καλώδια
και το τέλος της θάλασσας
από το βάρος των πλοίων
πόσο λυπημένες είναι οι ξεχασμένες ομπρέλες
στο τελευταίο δρομολόγιο
και το λάθος εκείνου που κατέβηκε
στην πιό πρίν στάση
τα αφημένα ρούχα στο καθαριστήριο
και τη ντροπήσου
ύστερα από δύο χρόνια που βρήκες λεφτά
πως να τα ζητήσεις
πως τσούκου τσούκου
αργά μεθοδικά
μς αλοιώνουνε
να καθορίζουμε τη στάση μας στη ζωή
από το στύλ της καρέκλας..." | | guesswho
30-10-2007 @ 02:14 | Εγώ τώρα πού να σταθώ να σχολιάσω;;
Με πήρε αμπάριζα το κυνηγητό σου, για την ακρίβεια με πήρε και με σήκωσε....
Καλημέρα κοπελάρα μου.... ::love.:: | | ειρήνη
30-10-2007 @ 02:39 | με τον socrates ::smile.:: | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
30-10-2007 @ 02:43 | Αλήθεια,
το τρέμουλο στα γόνατα ποιανού ιδέα ήταν..; !!!!!!!!!!
Καλημερα Ελενη μου. Για το δικο μου τρεμουλο παντως φταις εσυ...Υπεροχη γραφη !!!!!!!!!
| | foteinos
30-10-2007 @ 03:04 | ...των φαρμακοβιομηχάνων που πουλάν τα βιταμινούχα σκευάσματα | | EKI
30-10-2007 @ 04:44 | Δική μου πάντως όχι........
πολύ Τζόνι διαβάζεις και σε επηρέασε
.......
το φιλί πίσω απ' το αυτί μ'αρέσει κι εμένα
...........
φιλιά μικρό
| | balistreri
30-10-2007 @ 04:47 | ...να το γυρίσουμε σε τζαμί;;; | | AceOfSpades
30-10-2007 @ 05:17 | Manhunt..... που είναι ρε τα 3α του Πρίζον Μπρέικ ?
ε ?
α ! η ιδέα ήταν του Πάρκινσον... ::razz2.:: | | silmariel
30-10-2007 @ 09:57 | έλειψες..και είπες πράγματα που θα 'θελα να πώ..
αν μου βγεί αυτό που εδώ και μέρες με στοιχειώνει,δικό σου.. | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
30-10-2007 @ 10:22 | Θα ξεμείνω σαν άγαλμα ρημαδιασμένο στο κέντρο μιας πλατείας,
άλλους να βλέπω να περνάνε με κορδελάκια στα μαλλιά
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
