Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131205 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θρύλος
 Καλημερα σας! Το ειχα απωθημενο απο μικρη να το κανω ποιηματακι και να το μοιραστω.....
 
Από μικρή θυμάμαι μία πικρή ιστορία
Που μου ‘λεγε η μάνα μου πριν αποκοιμηθεί
Κι εγώ πάντα την άκουγα μ’ άπλετη αγωνία
Ελπίζοντας πως κάποτε θ’ άλλαζε η τροπή

Έλεγε, για μια μάνα που ‘χε ένα αγόρι
Μονάκριβο κι αμύθητο, γι’ αυτήνα θησαυρό
Μα αγάπησε μια μέγαιρα και έφερε για κόρη,
Στην άμοιρη τη μάνα του, που ‘χε κακό σκοπό

Συνέχεια του κλαιγότανε και του παραπονιόταν
Του έλεγε πως ένιωθε πως δεν την αγαπά
Κι από μια απόδειξη τρανή μονάχα θα πιανόταν
Που θα την έκανε να δει πως μόνο αυτή μετρά

Αφού λοιπόν το σκέφτηκε, και μέσα της το βρήκε
Παρήγγειλε του άντρα της, τι θε για να πειστεί
Με μια ιδέα άρρωστη που στο μυαλό της μπήκε
Ζήτησε απ’ τη μάνα του, να πάρει τη ζωή

Ο έρωτας αρρώστια και εθισμός ακραίος
Τον έφτασε στης μάνας του, την πόρτα την αυγή
Και ήτανε και για τους δυο ο ασπασμός μοιραίος
Και δεν ξημέρωσε ξανά, στης μάνας την αυλή

Τρέχει λοιπόν ο μορφονιός με την καρδιά στο χέρι
Να πάει στη γυναίκα του, αυτό που του ‘χε πει
Μα από τη λαχτάρα του σκοντάφτει σε μαδέρι
Και πέφτει δυνατά στη γη, βγάζοντας μια κραυγή

Τότε ακούει την καρδιά γλυκά να τον ρωτάει
«Μου χτύπησες αγόρι μου; Μου πόνεσες πολύ;»
Βλέπεις, της μάνας η καρδιά όλα τα συγχωράει
Κι ας βύζαξε απ’ τα στήθη της, Ιούδα για παιδί
.
.
.

Έτσι έχω μάθει ν’ αγαπώ κι εγώ με την καρδιά μου
Και δε μετάνιωσα ποτέ για όπου έχω δοθεί
Κι οι μαχαιριές που δέχτηκα, δε σκίσαν την καρδιά μου
Αντίθετα μου μάθανε πώς να ‘μαι δυνατή



Η αληθινή αγάπη…. ζει πέρα απ’ την ζωή


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ψυχογραφηματα
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Είναι σκληρό να θυμάσαι, μα πιο σκληρό να ξεχνάς......
 
χρήστος
02-11-2007 @ 01:50
Έτσι έχω μάθει ν’ αγαπώ κι εγώ με την καρδιά μου
Και δε μετάνιωσα ποτέ για όπου έχω δοθεί
Κι οι μαχαιριές που δέχτηκα, δε σκίσαν την καρδιά μου
Αντίθετα μου μάθανε πώς να ‘μαι δυνατή


καλά έκανες Χαρά, πολύ όμορφο και ειδικά το επιμύθιο... να είσαι καλά
Spartinos
02-11-2007 @ 01:55
ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΑΡΑ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.::
ARGY
02-11-2007 @ 02:02
Καλημέρα Χαρά, πανέμορφο! Τη θυμάμαι την ιστορία και μου άρεσε πολύ η "διασκευή" σου.
::up.::
TAS
02-11-2007 @ 02:06
μάλλον όλες οι μανάδες πρέπει να το έλεγαν παλιότερα στα παιδιά τους...
και δικό μου απωθημένο...
άψογη η απόδοσή σου...
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
02-11-2007 @ 02:20
Υπεροχη γραφη και αποδοση. Καλημερα Χαρα μου !!!!!!
CHЯISTOS P
02-11-2007 @ 04:34
Πάρα πολύ καλά το έγραψες αγαπητή Χαρά... μέ συγκίνησε όπως ο ίδιος ο μύθος όπως τον είχα πρωτακούσει !...
Καλή σου μέρα !
(Το αφιερώνω, αν μου επιτρέπεις, στην μητέρα μου, που σήμερα κλείνει 14 χρόνια που μου λείπει..)
primavera
02-11-2007 @ 06:20
Ανατρίχιασα Χαρά μου

Μ' αυτήν την ιστορία μεγάλωσα κι εγώ...
Aris4
02-11-2007 @ 06:31
Καλημερα Χαρουλα , εγω μαλλον θα ειμαι ο μονος που δεν ειχε ακουσει αυτο το παραμυθι ! ::oh.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
02-11-2007 @ 06:41
Ρε Χαρά! Δεύτερη που το διαβάζω, λυπάμαι που δεν με παίρνει ο χρόνος για άλλη μία.
Τα υπόλοιπα κατ' ιδίαν ::love.::
MARGARITA
02-11-2007 @ 07:23
Η αληθινή αγάπη…. ζει πέρα απ’ την ζωή
::love.:: ::hug.::
seizeTHEday
02-11-2007 @ 08:45
...
::hug.:: + ::love.::
Σελίνα
02-11-2007 @ 11:50
εγώ δεν την είχα ακούσει την ιστορία
... με συγκίνησες Χαρά μου ::love.::
MASTER
02-11-2007 @ 13:06
Γεια σου Χαρά!! Έψαχνα κάτι έξυπνο να γράψω όπως την προηγούμενη φορά, αλλά δε βρήκα....... ::whist.::
Μάλλον φταίει ότι με καθήλωσε η ιστορία αυτή.....απαπα...ανατρίχιασα..!
Mama mia....
ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ
02-11-2007 @ 17:56
::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο