Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131539 Τραγούδια, 269626 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δε μετανιώνω
 
Χώρεσα σε μια σου λέξη κι είπες πως μπορείς
το χρυσάφι να μου φέρεις της Ανατολής.
Κι ήταν δικά μου, όσα ονειρεύτηκα.
Νόμιζα πως την κορυφή κατέκτησα.

Έκανα πολλά για σένα κι έπαθα πολλά.
Πέρασ' από Συμπληγάδες κι ήρθα μακριά.
Τώρα γυρίζω στους φευγάτους δρόμους σου
κι είμαι μια σκόνη μοναχά στους ώμους σου.

Δε μετανιώνω
κι ας το πληρώνω.
Λάθη δικά μου και πάθη δυνατά
λίγο μακρύτερα θα με πηγαίνουν
να ψάχνω πάντα, όσα ειναι αληθινά.

Σύρθηκα ψηλά από μένα, πως το μπόρεσα.
Πάλαιψα με τη σκιά σου, πόσα ξόδεψα.
Είπα να ζήσω μια στιγμή στο χρόνο σου
κι έγινα πόνος , πριν από τον πόνο σου.

Τώρα πάνε τα χρυσάφια, χάθηκ' η κορφή
κι ένα φορεμένο ψέμα που μ' ακολουθεί.
Σήκωσα τοίχους, έβαλα οδοφράγματα
δε με χαρίζω, τώρα, σ' άλλα τραύματα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δε θέλω να μπαίνω στις ψυχές των ανθρώπων με λασπωμένα παπούτσια..
 
h v maverick
14-11-2007 @ 08:33
"Σήκωσα τοίχους, έβαλα οδοφράγματα
δε με χαρίζω, τώρα, σ' άλλα τραύματα."

-Χμ, ο τοίχος προστατεύει μεν, απομονώνει δε.
-Αφήνει απ' εξω τα άσχημα αλλά και τα καλά.
-Ο φόβος στερεί πολύ περισσότερα απο το κόστος αυτού που φοβάσαι.
-Τέλος είναι λίγο ανόητο να τιμωρεί κανείς τον εαυτό του για κάτι που άλλος έφταιξε, ή λέγοντας το ίδιο με διαφορετικό τρόπο, : αν κάποιος σου στέρησε κάτι, ποιά η λογική να συνεχίσεις να στερείς εσυ πλέον απ' τον εαυτό σου αυτό το κάτι;
nirbana
14-11-2007 @ 08:38
Για ΤΩΡΑ μιλάω.. Αύριο..βλέπουμε...
ARGY
15-11-2007 @ 10:56
Καλησπέρα, κάθε στροφή μου άρεσε περισσότερο από τις άλλες.... Πολύ πολύ ωραίο!
D-Asimos
21-02-2008 @ 12:02
"Είπα να ζήσω μια στιγμή στο χρόνο σου
κι έγινα πόνος , πριν από τον πόνο σου"
ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΒΑΘΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ! ΑΓΓΙΖΕΙ ΕΩΣ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ! ΕΥΓΕ!
karpox
21-04-2008 @ 11:06
Τώρα πάνε τα χρυσάφια, χάθηκ' η κορφή
κι ένα φορεμένο ψέμα που μ' ακολουθεί.
Σήκωσα τοίχους, έβαλα οδοφράγματα
δε με χαρίζω, τώρα, σ' άλλα τραυματα.

το ομολογω δεν εχω ιδεα απο μετρα και τεχνικες
αλλα αυτο που συμβαινει εδω μεσα ειναι καταπληκτικο.
Σε νοιωθω τοσο κοντα μου διπλα μου μεσα μου
το γραψα ξανα γραφεις γιαμενα μεδιαβαζω με βλεπω....

ακομα και αυτο σαν δικο μου ειναι...
Για ΤΩΡΑ μιλάω.. Αύριο..βλέπουμε.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο