| |
Οι εποχές προσφέρουν κρασί στους ερωτημένους,
κουνούν τα νήματα, τους κάνουν δυστυχισμένους.
Κοιτάζω τις εποχές που αλλάζουν
και ανακαλύπτω το πόσο σου μοιάζουν.
Τα φύλλα του φθινοπώρου μαζεύω ο τρελός,
του παραδείσου την πύλη φιλάω μοναχός.
Του χειμώνα τις παγωμένες νιφάδες σκορπίζω στον ουρανό,
σαν να παίζω σε μια παραστήσει που δεν υπαρχή πια κοινό.
Την άνοιξη γεμίζω με αγάπη τις καρδιές τον λουλουδιών
τα βάφω, τα φροντίζω, σκουπίζω το αίμα τον πληγών
Το καλοκαίρι βάζω τον ήλιο να ζεσταίνει τις ψυχές μας,
και λέω τραγούδια τρυφερά που κλίνουν τις ουλές μας.
Και πάλι απ την αρχή μαζεύω ποια τα φύλλα,
στην ερημική μου την ζωή σβήνει η καντήλα.
Είμαι αυτός που ακούει τον γερο άνεμο,
είμαι αυτός που λαχταρά τον φτερωτό του άγγελο.
Οι εποχές προσφέρουν κρασί στους ερωτημένους,
κουνούν τα νήματα, τους κάνουν δυστυχισμένους.
Κοιτάζω τις εποχές που αλλάζουν
και ανακαλύπτω το πόσο σου μοιάζουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
