| |
[color=black][font=georgia]Εξασφάλισες την αναπνοή..
Το άστρο, τι δυσοίωνη λέξη...
Ας επιμένω να σε λέω “ήλιο”…
Στο αρχέγονο νεφέλωμα , στην κλίνη
ερωδιός και φόνισσα ως σε βρήκε
στράγγιξε το ύστερο φως από
μετέωρα μάτια αποψινά τα δισμύρια
κι ύστερα ναι !
Πιθανόν στα λαγόνια το τραύμα,
το θαύμα ενός ατέρμονου παρόντος.
Θεός σεσημασμένος ο χρόνος...
Το ρολόι περπατάει επάνω μου, με κάτι ασύμμετρα δεκανίκια.
Γελάω τακτικά.
Σε βρήκαν επιτέλους...
Σε αυτό το σημείο προτιμώ να μείνεις ανώνυμη.
Έπειτα κάναμε μια σύντομη έρευνα για την τέχνη :
Η περιοδική κίνηση των κυμάτων,
οι φράσεις που διδάσκουν ομίχλη
ο εκπολιτισμός της φωτιάς, τα πεθαμένα δένδρα.....
Εκτός από το αίμα που θρέφει και τον κίνδυνο και τον έρωτα.
Μερικοί ισχυρισθήκαμε δίλημμα...
Στην αγωνία και την απόγνωση
δίκαιη έκπληξη, σε είδαμε επιτέλους !
Σε είδαμε στο πρώτο φύλλο της άνοιξης -
Στην πρώτη δροσοσταλίδα της αυγής –
Σε αγγίξαμε τότε ...
Ω τι ανήθικο ...
Σε αγγίξαμε, δεν πιστεύαμε ότι είχες έρθει στη γη μας.
Δεν αντέδρασες και ηρεμήσαμε...
Μα, το άστρο’ Tι δυσοίωνη λέξη...
Στο πρώτο σου σκίρτημα τρέξαμε να σε σώσουμε
Δυστυχώς, ήσουν ήδη ζωντανή‘
τραγική κατάληξη...[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
