| |
Μια ζωη μου ΕΔΩΣΑΝ
και δυο πετρες να χτισω
να θεμελιωσω πανω σε αυτες
ολη τη ζωη μου.
Σε δυο ξερα δεντρα
εστησα τη σκηνη μου
ο ηλιος τα εκαψε
και τα αφησε ξερα και λυπημενα
Η θαλασσα παει και ερχετε
ποτε δε σταματαει
ποτε της δε με παιρνει μαζι
στα πιο της μεγαλα βαθη
Μεινε ακινητος! μην κουνιεσε!
η ζωη σε προσπερνα,μη σε καταλαβει
γιατι αμα σε γνωρισει
τοτε πικρες θα σε γεμισει
Τις πετρες κουβαλω
σε κατεργο καταδικος
στα αγκωναρια δεμενος
τα σερνω μαζι μου
Πικρα,στεναχωρια,λυπη
και το χειροτερο απ ολα
εσβησε το φως,καληνυχτα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
