Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το παλιό μου σπίτι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το παλιό μου σπίτι
 έγραψα με ένα μέτρο λίγο διαφορετικό από τα συνήθη.. Ελπίζω να μην σας ξενίσει. ...α ! και -α- (αφιερωμένο)
 
Το παλιό μου σπίτι

Αργά τα βήματα, / σκυφτά / με οδηγούν
στης νοσταλγίας / το λιωμένο μονοπάτι
χαμένα κρίματα, / και μνήμες που λυγούν
πνιχτά /
σαν τους καημούς, στων αναμνήσεων την πλάτη.

Και νιώθω βάρος μου / πικρό / τη μοναξιά
που δίχως άλλο / κάθε σκέψη κυριεύει
κι είναι το θάρρος μου / σε κάθε στεναξιά
νεκρό /
μα να που τώρα, στο μυαλό μου, ζωντανεύει.!

Συρτά τα βήματα / εκεί / με οδηγούν
στο άδειο σπίτι / των χαμένων μου των χρόνων
που χίλια ρήματα / δεν φτάνουν να ξηγούν
γιατί /
μου είναι σπίτι πονεμένων παραπόνων...

Μικρός ο κήπος του / ξερός / χωρίς ζωή
με σάπια φύλλα / και χορτάρια να μαζώχνει
γυρτός κι ο φίκος του / θαρρείς και την πνοή
κι αυτός /
σαν τ’ άδειο σπίτι, θελημένα, αποδιώχνει.

Καρδιά ευάλωτη / κυρά / να ανεχτείς
να δείς το σπίτι / όπου χρόνια έχεις ξεχάσει
την ξεμαντάλωτη / την πόρτα να διαβείς
σκληρά /
να αντικρίσεις, ό,τι ο χρόνος έχει βιάσει..

Παλιά ραγίσματα / πολλά / και συφορά
και ό,τι ακουμπώ / τριζοβολά στο πέρασμά μου
μα τα ρινίσματα / στη μνήμης τη φθορά
θολά /
γίνονται λάγνα της στοργής αγκάλιασμά μου.

…….
Παλιό σπιτάκι μου / γλυκό / πώς σε πονώ !
χίλιοι αχρείοι / σε βατέψαν· - δεν με νοιάζει !..
σαν το μεράκι μου / π’ ανοίγεις ουρανό
νικώ /
της μοναξιάς μου και της θλίψης μου τ’ αγιάζι…
-.-



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 16
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Αυτοβιώματα
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
Helene52
14-12-2007 @ 05:02
::up.:: ::theos.:: ::up.::
elena351
14-12-2007 @ 05:05
Κουμπαράκο μου....εσὐ και οι ομορφιές σου!!! ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
Άθη Λ.
14-12-2007 @ 05:45
Χρήστο μου, σ' ευχαριστώ για ό,τι έγραψες... ::love.::

για το "παλιό μου σπίτι" το παρακάτω....

Αυτό το σπίτι έχει μνήμες παιδικές
αυτό το σπίτι έχει τόσες αναμνήσεις
σαν μέσα μπεις μπροστά σου έρχεται το χθες
και να μη θες δεν το μπορείς να μη ραγίσεις

Κι έχει μεγάλη ιστορία να σου πει
στιγμές χαράς, μα πιο πολύ στιγμές της λύπης
μα συμφορά το βρήκε, και του φεύγει η πνοή
σαν να το νοιώθει πως κι εσύ το εγκαταλείπεις

Ποιος με τη βία τόλμησε να το διαβεί
που η εξουσία να μπορεί να τιμωρήσει
ποιος έχει κλέψει τη μισή μου τη ζωή
Αυτό το σπίτι κάποτε μ' είχε γεννήσει....

Αυτό το σπίτι ξέρεις είναι ζωντανό
μέσα πονάει, κι ας μη θέλεις να τ' ακούσεις
ότι του πήραν ίσως μοιάζει περιττό
κι εσύ ας λες ότι δεν είναι της παρούσης...

Άθη Λ.
ARGY
14-12-2007 @ 06:11
::xmas.:: πολύ πολύ ωραίο!!!!
aperadosini
14-12-2007 @ 06:42
::smile.:: ::smile.:: ::yes.::
Μαρία Χ.
14-12-2007 @ 08:11
Χωρίς λόγια... ::love.:: ::kiss.:: ::hug.::
Aris4
14-12-2007 @ 08:52
Ειπα να σε πω Σταυρουκο .....

αλλα μετα που διαβασα αυτο το προσκυνημα ..

μονο Χρησταρας ταιριαζει !!!! ::theos.:: ::xmas.::
Μαρία Χ.
14-12-2007 @ 09:08
Μέχρι κι ο Άρης έλιωσε Χρήστο μου με την ευαισθησία του λόγου σου !! ::love.::

Άρη... βλέπεις λοιπόν πως δεν έχεις ελπίδες ??? Πώς θα μπορούσες να με κλέψεις από τέτοιον άντρα ??!!! ::laugh.:: ::razz2.::
Aris4
14-12-2007 @ 09:38
Μη την ακους Σταυρο μου , προχθες δεν ητανε που ελεγε οτι της πεφτεις λιγος ??? ::clown.::
Δεν την ξαναλεω σκορδοπιστη ... εχω κατι χειροτερο
για την περιπτωση της ::whist.::

ΑΣΤΑΤΗ !!!!! ::razz2.::
CHЯISTOS P
14-12-2007 @ 09:47
Kαι κάτι για αεροπλάνα, ξέρω, Σταύρο μου !... χαχαχα ! Καλησπέρα στη συντροφιά !...


Άθη μου, δεν ξέρεις πόσο, κι εγώ, υποβλήθηκα...
Spartinos
14-12-2007 @ 11:12
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΧΡΗΣΤΟ
ΜΠΡΑΒΟ ::up.:: ::yes.::
Dimitri Favvas
14-12-2007 @ 12:44
Παλιό σπιτάκι μου / γλυκό / πώς σε πονώ !
Έτσι ακριβώς Χρήστο
Πολύ όμορφο
iokasth
14-12-2007 @ 14:33
Σε αυτό το σπίτι
πρώτο αντίκρισα το φως,
εχει πεζούλια στην αυλη και ενα πηγάδι
κληματαριά ολόγυρα,
και στην σκια την πονηρή του φεγγαριού,
επαιζαμε κρυφτούλι καθε βράδυ.

Πως να ξεχάσω το σπιτάκι το μικρό
ασβεστομένο από χίλιες αναμνησεις
όπου κι΄αν πας όπου σταθείς
εκείνο πάντα θα ζητάς, σ΄αυτό
θα θέλεις να γυρίσεις.

Κολόνες ψυχομένες ο παπούς και η γιαγιά
που λέγαν παραμυθια στα εγγόνια
τι κι αν πέρασε ο καιρός?
αυτές οι μνήμες δεν νοτίσαν
στην βροχή, και δεν ξεχάστηκαν
περνώντας κάποια χρόνια.

Μα το δικό σου Χρήστο πολύ πιο ΌΜΟΡΦΟ..!! ουδεμία σύγκριση.
ΝεφΕλλη
Ναταλία...
14-12-2007 @ 16:38
Παλιά ραγίσματα / πολλά / και συφορά
και ό,τι ακουμπώ / τριζοβολά στο πέρασμά μου
μα τα ρινίσματα / στη μνήμης τη φθορά
θολά /
γίνονται λάγνα της στοργής αγκάλιασμά μου.

με άγγιξε Χρήστο καλο Σ/Κ να περάσεις

::yes.:: ::hug.:: ::hug.::
Nemo
14-12-2007 @ 16:46
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
AETΟΣ
14-12-2007 @ 22:58
Υπέροχο!
Καλημέρα Χρήστο.
::smile.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο