| |
Ξυπνάμε ξαφνικά ένα πρωί
θέλω να φύγω από καιρό
μα το χέρι ενός μικρού παιδιού
σφιχτά με κρατάει, δεν με αφήνει
Τελικά ίσως να ήμουνα ένα όνειρο
από αυτά που ξυπνάς και κλαίς
και χαμένη γυρεύεις το σήμερα στο χτες
ίσος να μείνω για σένα μια ανάμνηση, ίσος απλά ένα ακόμα αποθημένο
Το μυαλό μου ένα τσίρκο
γυρίζω την πλάτη
σε αγαπάω μέσα μου ψυθιρίζω.
Μείνε μου λές και ας μη το θές
πρέπει να φύγω απαντάω.
Λέξεις σαν κεραυνός, πικρός ο καφές
Τελικά ίσως να ήμουνα ένα ψέμα
από αυτά που με ευκολία λες
και ενοχές νιώθεις για ότι είπες
ίσος να μείνω για σένα άτομο φιλικό ίσος και κάτι παραπάνω από αγαπημένο
Κάνω να φύγω μου μιλάς
μου φωνάζεις δυνατά "Γιατί δεν με κοιτάς;"
και γω ψυθιρίζω ξερά ένα "Γεια".
Λέξεις στον αέρα που βγαίνουνε με ευκολία,
πάνω στην δική μου τη σιωπή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
