| |
'κει που η μέρα μίσεψε το φως
ο ήλιος έβγαλε τη φορεσιά του
παράξενα ασημώνει ο ουρανός
τα σύννεφα του
κάπου κινήσαν τα πουλιά για που τραβούν;
άσε το νου μαζί τους να αλητεύει
ένα φτερό ψηλά δες πως χορεύει
τώρα τα όνειρα ζωή δες πως γεννούν
'κει που ο χρόνος τη μοίρα αναζητά
σαν τελευταία συμφωνημένη φράση
χόρτασε η αγάπη να κοίτα
όσα έχει χάσει
ξεκίνα παράτολμα τα μισά που 'χεις αφήσει
το δάκρυ αντίκρυ που κοιτάς και πώς να σβήσεις
κάποια απόμακρη γωνιά για να ακουμπήσεις
την άδεια την καρδιά σου να γεμίσει
'κει που ο πόνος μονάχα αντηχεί
στο άδειο δωμάτιο στο άδειο βλέμμα
'κει που ο έρωτας κι η αγάπη ακροβατεί
κι όλο σηκώνεται σαν πέφτει μες στο ψέμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
