| |
Θυμαμαι συνεχως εκεινη τη μερα
με καθε αρχη υποφερω ξανα
οταν βλεπω στα ματια τους τα δικα σου
οταν μυριζω στην υπαρξη τους το αρωμα σου
Τις νυχτες δε κοιμαμαι, τις μερες περπατω
στα ονειρα μου ζει μονο η μορφη σου
η πενα σταζει δηλητηριο, ξεχειλιζει απο θυμο
οταν γραφω γραμμα στο Θεο
να μαθω για σενα
Ειναι καλυτερα εκει πανω;
Επειδη εδω κατω η αγαπη ζει μονο
στις αναμνησεις των ελευθερων ταξιδιωτων
Εδω κατω οι ανθρωποι περπατουν συνεχως
με σκυμμενο το κεφαλι
και τρεχουν να κρυφτουν κατω απο υποστεγα
οταν πεφτει η βροχη που ξεπλενει τις αμαρτιες
αυτων που αγαπουσες
Θυμαμαι πως ενιωσα την πρωτη φορα
που εξερευνησα καθε ακτη του εαυτου σου
Σαν πρωτοπορος που αφησε ανεξιτηλα την υπαρξη του
σε καθε σπιθαμη του υπεροχου κορμιου σου
Εσυ ησουν που μου ελεγες να ζω την καθε μερα
σα να ειναι η τελευταια
και να μη νοιαζομαι το αυριο τι θα φερει
δεν υπακουσες ποτε στις εντολες του βασιλια πατερα σου
για αυτο και γω θα σου πω δυο λεξεις
που την καρδια σου κανουν να χτυπα σαν τρελη
και καταραμενα να υποφερει
θελω να κλεψω τον πονο σου και να τον κανω δικο μου
γιατι ετσι απλα το λεει και το τραγουδι
σ΄αγαπω
δε νοιαζομαι το αυριο τι θα φερει!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
