Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Θαλασσινός καημός
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Θαλασσινός καημός
 xmmmm...vasika epireasmenos apo polla....
 
gia des ekei psila,kapoios se kalei sto fos,
einai mia morfi,mia pnoi
Kai ta karavia pou fygane m'afisane monaxo moy,
oys glarous na metro,ta kymata toy oneiroy,
sto katastroma tis thlipsis viono mia zoi,
ekeini pou tin paratisa prin tin ziso,
kapoios peiratis trelos moy xamogela,moy deixnei ston gatzo toy tin apeili thanatoy,
valtoy ligo krasi na piei,
mazi tha to ksimerosoyme,
ki'otan o ilios dysei ston orizonta,
tha perimeno sto limani ena ploio na me parei....


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
α)...επιτέλους ξεκινάς σεληνιασμένε με τη λέξη φως...(άσχετα με το πως καταλήγεις....; )....β) το να κοιτάς τους γλάρους είναι για μένα ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που υπάρχουν σ’ αυτό το κόσμο....έχω περάσει ώρες ατελείωτες για να παρατηρώ μόνο αυτό....έχουν ένα πανέμορφο και κυρίως αρμονικό τρόπο να πετάνε....ο οποίος σε γαληνεύει....υπέροχη εικόνα, λοιπόν, και πολύ χαίρομαι που την έβαλες μέσα στους στίχους σου....γ) μου αρέσουν οι εναλλαγές των εικόνων γενικά....φως....ξημέρωμα....δύση ηλίου....όλα τα περιγράφεις....πολύ όμορφο....απλά για μια φορά θα ήθελα να μην είσαι ή να οδεύεις ή να καταλήγεις πάντα στα....σκοτάδια....μία φορά....φως.....Φιλικά....Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Millie tha soy po mono ena stixo apo alkinoo ioannidi:tin skoteini tin mavri moy tin opsi xarise moy,kai an den tin agapiso,pos the na tin nikiso?...seliniasmenos...
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Πολύ σωστό...αλλά....Η αγωνία του «τρελού» την άνοιξη σκοτώνει....το βλέμμα σου το ψεύτικο τη μέρα μαχαιρώνει....κάτι παράξενο έβρισκες στις πιο απλές μου λέξεις...που σου ‘λεγα πως τη ζωή πρέπει να τη διαλέξεις...Κι όταν μιλάς ψιθυριστά, ν’ αντέχεις το φιλί σου...να βλέπει χίμαιρες μακριά, πέρα από το κορμί σου......... Κι είπα να βγάλω μια φωνή να μοιάζει με μαχαίρι...να ζει στο χώμα να πετά, να βρίσκει άλλα μέρη....τις νύχτες σου να τις τρυπά, να γίνεται φωνή σου...να σου θυμίζει, να ξεχνά, να κρύβεται μαζί σου...Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
ida mou eeis? en katexo prama. aide giaaa...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο