marakos1948
27-12-2007 @ 10:11 | Πολύ ζωντανά δραματικό το ποιήμα σου,απόσταγμα πίκρας της ψυχής.Ομως μην εσωκλείνεσαι στη μοναξιά σου,υπάρχουνε τόσες δραστηριότητες που μπορούμε να χαρούμε,ωστε να ξεφύγουμε απο την σκοτεινή μεγγένη της.Να θυμάσαι μόνο πως μετά τα σκοτάδια της νύχτας, ανατέλλει πάντοτε ο ζωογόνος ήλιος ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.Χαμογέλα λοιπόν στην αυριανή ημέρα και άρχισε πάλι να πλάθεις ελπιδοφόρα όνειρα. ::xmas.:: | |
Helene52
27-12-2007 @ 10:29 | Στο διαμέρισμά μου
συγκατοικώ εγώ κι η μοναξιά μου
κλειστά τα σύνορά μου
μες στα πενήντα τετραγωνικά μου.
Στον τοίχο θα καρφώσω
το χτες και τη ψυχή μου θα υψώσω
σε ποιόν Θεό να στείλω
παράπονο που ξέχασε να μ’ έχει φίλο. ::yes.::
Υπέροχο είναι Κων/νε .... δεν είσαι ο μόνος .... ::up.:: ::up.:: | |
artista_k
27-12-2007 @ 10:44 | Με Μαράκο, απόλυτα!!! ::yes.:: | |
COSTANTINO
27-12-2007 @ 10:54 | Παιδιά μια χαρά είμαι! Αυτό το είχα γραψει πριν πολλά χρόνια σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου.Εμεινε αυτό το τραγούδι να μου θυμίζει τη φάση εκείνη.Δηλαδη αν ακούγατε τη μουσική που έχω γράψει τι άλλο θα μου λέγατε? ::scare.::
Φιλιά και χρόνια πολλά ::xmas.:: | |
marakos1948
27-12-2007 @ 12:48 | Κωνσταντίνε, επιτέλους πήγε η ψυχή μου στη θέση της.Χαίρομαι που ξαναβρήκες την αισιοδοξία σου .Νασαι πάντα καλά και να μη σου λείψει
το χαμόγελο ακόμα και στις δύσκολες στιγμές της ζωής ::xmas.:: | |
COSTANTINO
27-12-2007 @ 13:33 | Συμφωνω ::wink.:: | |
artista_k
28-12-2007 @ 06:15 | Ξανά με Μαράκο, απόλυτα!!! Φιλιά Κωνσταντίνε! ::yes.:: | |
 |
