stixoi.info: Μόνο ένα παιδί μπορεί

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μόνο ένα παιδί μπορεί

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130577 Τραγούδια, 269413 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μόνο ένα παιδί μπορεί

χρονια πολλα καλα παιδια..

Σύρσιμο πηχτό
Ιδρώνει
Το μπαλκόνι στάζει βουητά ερημίας
Πύρινα κουρέλια τα δυο τους χέρια
Ευαίσθητα στο ψυχρό φως
Ομίχλη και καπνός
Σκόνη προφαντή
Και ξέθωρα σκουπίδια
Τα χέρια δε τα βλέπουν
Η φλόγα τους γεμάτη κόμπους
Φούντες αγνοημένες
Δεμένες προσευχές
Οι ερινύες ανθοφόρες στη σέρα
Ξεμοναχιάζουν ανοιξιάτικα λιβάδια
Καίγοντάς τα στο γιόμα του φωτός
Μόνο ένα κορμί από μάτια
Υψώνει ολοένα
Μετέωρο ροζάριο
Απέθαντο πάλι πέφτει σε απρόσμενη
Απύθμενη φεγγαρολουσιά
Σκαλώνει στο φόβο
Τσιρίζει το κιγκλίδωμα της θλίψης
Στο σκληροτράχηλο στερέωμά της
Η μήτρα της γεννοβολά βατράχια
Το σκοτάδι λίγοι το βλέπουν
Σφραγίστηκε στα μάτια του το κατακάθι
Στο περίσσεμά του περιρρέουν
Βρίσκουν απάγκιο τα κορμιά
Μέσα του απωλέσθη κι ο ήλιος
Ο φόβος του έμεινε μόνο
Κι η ψευτιά του
Απαράλλαχτες ευδαιμονία κι ερημία
Ανέγγιχτα στοιχειά αμείλιχτα
Έκσταση μαρμαρωμένη
Φλερτάρει το κενό της και λακίζει
Ανταρκτική
Όπως η φωνή μιας αφηρημένης χροιάς
Εκπέμπει παράξενη λάμψη
Σφυρηλατεί άνεργες ψυχές
Βαριά σκιά απομυζεί τη καταιγίδα τους
Ακρωτηριασμένη απ΄ την αποδοχή
Μονόπους σε ταφόπλακες περιφορά
Άσπονδη φτύνει τοξικό δάκρυ
Στα σκουλίκια που συνωστίζονται
Κάπως έτσι ζυμώνονται οι τάφροι
Το χώμα
Και ξέρακας δείχνει τον ανάλογο σεβασμό
Σφουγγίζεται τα δάκρυα χαρακωμένων χεριών
Που πίνουν τη λύπη της χαράς
Τη κρεμασμένη από φαρισαικά φώτα
Πολύχρωμης ψευτιάς
Στα σπλάχνα της γης πνίγονται ανεμούρια
Οι λαγόνες της συσπώνται
Ξεβράζουν άγριο ασυλλάβιστο γέλιο
Μόνο κάτι παιδιά σχιζοφρενίας
Ακτινοβόλας θλίψης νερά
Πίνουν τη ζάλη της
Κατέχουν το μυστικό της
Το οσφρίζονται παντού
Και υγραίνουν το λαγήνι της ευδαιμονίας τους
Έρχεται καιρός που γέρνει
Βουλιάζει αχνό στο φούμο
Στιγμές αποσύνθεσης και μαρασμού
Γραπώνουν τη λήθη και κερδίζουν έδαφος
Γίνονται ανατολή
Να θυμάσαι
Κάποτε παίζατε μαζί
Η ευτυχία μπορεί και μένει πιστή
Όσο αντέχεις στη μοναξιά της


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ενα παιδι που περπαταει με τα χερια

name_dsp 28-12-2007 @ 10:56	Η ευτυχία μπορεί και μένει πιστή Όσο αντέχεις στη μοναξιά της Καλές γιορτές Γιούλη! ::xmas.::
marakos1948 28-12-2007 @ 10:56	ναί Γιούλη,μόνο ένα παιδί μπορεί! ::xmas.::
ψιτ-ψιτ 28-12-2007 @ 11:00	::naugh.:: ::wink.::
MASTER 28-12-2007 @ 11:54	είσαι κι εσύ ένα παιδί τελικά (που περπατάει με τα χέρια..χα!) Καλή πρωτοχρονιά, χρόνια πολλά.
dearDarkness 28-12-2007 @ 12:55	εκπληκτικό....όπως και ό,τι δικό σου έχει τύχει να διαβάσω από πιο παλια....πολύ δυνατή, ξεχωριστή γραφη.χρόνια πολλά
ΝΙΚΟΣ P 28-12-2007 @ 13:59	ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ...ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ... ::yes.:: ::xmas.::
TAS 29-12-2007 @ 05:23	μ' έλουσες σ' απύθμενη φεγγαρολουσιά...
MARGARITA 29-12-2007 @ 10:09	Με τσάκισες...με τρόμαξες....ανέτειλα στους δυο τελευταίους στίχους σου.....Μπράβο σου μικρή μου...Καλή Χρονιά ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο