| |
| | Κασαπάβα του '62 |  | | |
[align=center]Caçapava του 1962. Μια πόλη 30000 κατοίκων στην κοιλάδα του ποταμού Paraiba. Με δύο κινηματογράφους, δύο μικρά ξενοδοχεία, χωρίς αστική συγκοινωνία, δύο-τρεις οι κάτοχοι αυτοκινήτων σε όλη την πόλη. Το εργοστάσιο παραγωγής γυαλιού, Providro, που φτιάξαμε τότε σε μικρή απόσταση από την πόλη, έδωσε λίγη ζωή, όχι όμως αρκετή για να μεγαλώσει η πόλη στην ίδια αναλογία με τη γύρω περιοχή. Χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής, τα κορίτσια που κατέβαιναν κάθε βράδυ για βόλτα στην πλατεία
Τότε που αρχίζ’ η ιστορία
ο Ανζέλ κι εγώ στη Βραζιλία
είχαμε τις πιο καλές στιγμές,
πέρασαν σαράντα έξι χρόνια
στα μαλλιά μας πέσανε τα χιόνια
άλλαξαν καιροί και εποχές
πάντα της ζωής οι αναμνήσεις
σε καλούνε πίσω να γυρίσεις
για να βρεις τα χρόνια τα παλιά
είχαμε τη φλόγα στην καρδιά μας
είχαμε μπροστά τα όνειρά μας
τότε όταν ήμαστε παιδιά
στην Προβίντρο τότε μονταδόροι
ήμαστε κι οι δυο καλοί μαστόροι
έξι μέρες φίλε μου δουλειά
και νωρίς τα βράδια στην πλατεία
για να μην χαθεί η ευκαιρία
μίας γυναικείας συντροφιάς
πάνω κάτω βόλτες τα κορίτσια
και χτυπούσαν οι καρδιές στα στήθια
ήτανε μια άλλη εποχή
πέρναγαν τα βράδια με τραγούδια
στα κορίτσια δίναμε λουλούδια
αν και άλλο θέλαμε εμείς
τραγουδούσαμε τη βιολετέρα
κι από τα παγκάκια τα πιο πέρα
έρχονταν οι άλλες κοπελιές
μάγευ’ ο Ανζέλ τ’ ακροατήριο
είχε στη φωνή του το μυστήριο
ήταν τότε έξοχες στιγμές
ήτανε θυμάμαι καρναβάλι
μες στο κέφι και στην παραζάλη
για τα χείλη της τα κερασιά
άγνωστη στην αγκαλιά αγνώστου
και χωρίς τον φόβο απροόπτου
άρπαξα την Κάρμεν αγκαλιά
και εκεί στην άκρη της πλατείας
-είναι και αυτό μια ιστορία-
φέρθηκα σαν γνήσιος μονταδόρ
ζήτησε ο Σουκουρί το λόγο
και δεν έδειξα πως έχω φόβο
και ας είχε δίπλα άλλους δυο
τώρα στο παγκάκι της πλατείας
συνεχίζεται η ιστορία
κι έχουμε ξανά εδώ βρεθεί
χόντρυνε στα δέντρα ο κορμός τους
άλλαξε στον κόσμο ο ρυθμός του
κυβερνά στο χώρο η σιωπή
της καρδιάς κάθε σκιρτηματάκι
πάνω πέρασε απ’ το παγκάκι,
τώρα είναι άλλες εποχές
έχουνε τα δέντρα μεγαλώσει
έχουν τα παγκάκια ερημώσει
έφυγε ρε φίλε μου το χθες
[B]Ανζέλ ρε φίλε τώρα θα στο πω
δεν ξέρω πως ταιριάξαμε οι δυο
είσαι και ήσουν πάντα σοβαρός
και ήμουν και παρέμεινα τρελός[/B]
γίνανε γιαγιάδες τα κορίτσια
πιάσανε σειρά στα κυπαρίσσια
μένουμε ακόμα μεις οι δυο
εσύ μια ζωή με τη Ρεζίνα
έφτιαξες μια οικογένεια φίνα
όπως το ‘χες στόχο και σκοπό
εγώ άνοιξα πανιά στον κόσμο
έχασα πολλές φορές το δρόμο
μ’ όνειρα κι ελπίδες στο σακί
αλλά κάτι μέσα στην ψυχή μου
δίνει τη ζωή στην ύπαρξή μου,
και τα λέμε πάλ’ εδώ μαζί
Κασαπάβα του εξήντα δύο
που σε ζήσαμε εμείς οι δύο
σε μια περασμένη εποχή
κι ένα κομματάκι της ψυχής μας
στη σημερινή την εποχή μας
έχει από τότε διασωθεί
[B]Ανζέλ ρε φίλε θα στο ξαναπώ
πάντοτε είχες στόχο και σκοπό
ενώ εγώ ήμουν προσωρινός
ότι αρπάξω κι όπως βολευτώ[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ψάξε το γιατί (procura porquê) | | | |
|
Aris4
08-01-2008 @ 18:20 | Ηχοι που δεν τους σβηνει ο χρονος !!! ::rol.::
Να σαι καλα Δημητρη ::theos.:: | | estia
08-01-2008 @ 18:50 | Εγώ άνοιξα πανιά στον κόσμο
έχασα πολλές φορές το δρόμο
ήμουν και παρέμεινα τρελός!!!!!!!
πάντα ο ίδιος να σαι καλά Δημήτρη ::yes.:: ::smile.:: | | Dimitri Favvas
08-01-2008 @ 19:27 | Άρη, Εστία και όσοι θα με σχολιάσετε κατόπιν σας ευχαριστώ. Ραντεβού μαζί σας σε μερικές μέρες. | | ΝΙΚΟΣ P
08-01-2008 @ 23:53 | ΠΟΛΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ! ::yes.:: | | MARGARITA
09-01-2008 @ 00:28 | Εικόνες...χρώματα....αναμνήσεις που ζωντάνεψαν.....πάρα πολύ πολύ ωραίο.... | | marakos1948
09-01-2008 @ 02:03 | Ο Κασαπάβα και ο Καρατράβα ανήκουν πιά στο παρελθόν .Κοίταξε μωρέ να βρείς μια κυρία πνευματώδη ,καλλιεργημένη και με ευρύχωρη καρδιά να περάσετε πάνω από όλα όμορφα μαζί,να σ αγαπάει και να σέβεται ο ένας τον άλλο και όσο για τα τα πιπίνια ,άσε τους άλλους σιτεμένους να επιβεβαιώνουνε την ανυπαρξία των συναισθημάτων τους.Αντε και εγώ κουμπάρος μετα της Φωτεινούλας μου και της μασελίτσας μου.Καιρός πιά να σπιτωθείς ! | | Ναταλία...
09-01-2008 @ 05:00 | πάντα της ζωής οι αναμνήσεις
σε καλούνε πίσω να γυρίσεις
για να βρεις τα χρόνια τα παλιά
είχαμε τη φλόγα στην καρδιά μας
είχαμε μπροστά τα όνειρά μας
τότε όταν ήμαστε παιδιά
πολυ πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::up.:: | | ftx
09-01-2008 @ 05:59 | αυτό θα πει ιστορία...
δε μας παίρνει να μιλάμε
όσοι τα βρήκαμε έτοιμα | | Nemo
09-01-2008 @ 06:26 | Ωραίο!!! ::up.:: | | manolis_br
09-03-2008 @ 06:30 | Φίλε μου δημήτρη
Με ξαναγυρίζεις πίσω πλλά χρονια τωτε που είμασταν παιδιά σκοπούς δεν είχαμε ποτέ ούτε προορισμούς, το όραμας ήταν για να βρούμε μία καλή γατούλα για κείνη την βραδιά.
Ο χρόνος πέρασε και τωρα το καράβι δεν έχει τα παλιά γερά σκαριά είναι παροπλισμένο στην στεργιά,
Το βλέπω και γεμιζω αναμνύσεις αλλά σαν καπετένιος δεν το θέλω πιά.
Τωρα το ονοιρό μου είναι να Ταξιδεύω αλλά μανάχα στη στεριά να βλέπω και να αγκαλιαζω τα παιδιά μου να ζω το σήμερα και όχι τα παλιά.
Χαρά μου τωρα είναι μια ήρμη ακρογιλιά να ειμαι με τα παιδιά μου και να τρέχω να προσέξω τα δικά τους τα παιδιά πίνοντας μιά παγομένη μπύρα και άντε στο καλό όλα τα περασμένα και όλα τα παλιά.
Αυτό που με γεμίζει ευτυχία είναι να έχω τα εγγονάκια αγκαλιά.
Ο παλιοφίλος σου Μανώλης. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
