| |
Μπήκες μέσα μου κι άνοιξες δρόμο
Ένα ταξίδι για σένα μακρινό
Μα ξεπέρασες λιμάνια από πόνο
Να φτάσεις στο δικό μου δειλινό
Τα δάκρυα που έπεφταν με φόρα
Από της καρδιάς τη συννεφιά
Τα κράτησες, τα τύλιξες σαν δώρα
Κορδέλα γύρω τους το ξέγνοιασμα
Κομμάτια της ψυχής μου πεταμένα
Πέτρινα, ψυχρά αγάλματα
Τα μάζεψες με λόγια διαλεγμένα
Τα κόλλησες κι ας είχαν σφάλματα
Βρήκες και της πίκρας το λουλούδι
Το φρόντισες με χάδια τρυφερά
Και άνθισε, και έγινε τραγούδι
Χωρίς να ‘χει σκοπό τη συμφορά
Μπήκες μέσα μου κι άνοιξες δρόμο
Ένα ταξίδι για σένα μακρινό
Κι αν υπάρχει μια ελπίδα δίχως πόνο
Υπάρχει μόνο απ’ το δικό σου σ’ αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
