| |
| | Αναμνήσεις |  | | |
[align=center][B]Η ανάμνηση χαράζει την ψυχή
και μου λείπεις
όσα ξέχασες ακόμη σε θυμίζουν
κι είναι εδώ να μου ομορφαίνουν την μέρα
έστω κι αν δεν σε δω
έστω κι αν δε σ'αγγίζω
έχω κάτι να αγαπώ
είναι το χτες νωπό.
Και φέρει ακόμα τ'όνομά σου
μου θυμίζει το πρώτο ξημέρωμα
στην αγκαλιά σου
μου θυμίζει τ'αγγιγμά σου
μου θυμίζει το κορμί,το πρόσωπό σου
την φωνή και το χαμόγελό σου.
Θέλω,
να γράψω κομμάτια για σένα
στομώνει η πένα
αφού όλα αυτά που νιώθω
δεν αξίζουν γραμμένα.
Κράτα μόνο τα καλύτερα
και μη φοβάσαι
και ν'ακούς που και που
την φωνή μου
άμα θες να με θυμάσαι.
Τόλμα,γλυκιά μου κοίτα
ψηλά στον ουρανό
να ανταμώσεις όλα αυτά που σου αξίζουν
κι εγώ θα είμαι κάπου εδώ
να σε ακουμπάω με νότες και στίχους
μ'ένα μπουκάλι κρασί,
με δύο φίλους το χαρτί και το στυλό
σ'αυτά τα βράδια που πίσω με γυρνάνε
σ'έναν όμορφο Μάρτη για να πονάω
και να θυμάμαι.
Προσπαθώ πάνω σε βρώμικα και εφήμερα
κρεβάτια
να ξεχάσω το κορμί σου,
-μα είναι ανώφελο-
ο πόνος διπλός
αφού προδίδω την ψυχή μου
καταλήγω να μισώ
το μυαλό και το κορμί μου.
Το δάκρυ στεγνώνει και μένει μόνο το σημάδι
μένουν μόνο τα αναφίλητά μου μέσα στο σκοτάδι.
Κάνε κάτι,
μην έρθεις πάλι στα όνειρά μου
ο Μορφέας ψάχνει τρόπο να σε φέρει κοντά μου,
έτσι άστο να φύγει
όνειρο ήταν και πάει
η καρδιά μου στο χαρτί κυλάει
σε συναντάει ξανά,
μην με ξεχάσεις
σ'όποια αγκαλιά κι αν φτάσεις
να'χεις πάντα ένα χώρο στην καρδιά σου κρυφά.
Απλά θέλω να ξέρω αν ακόμη με θυμάσαι
αν χαμογελάς όπως παλιά
τα λόγια μου αν ακούς όταν φοβάσαι.
Αν περνάς καλά,αν ξέχασες,αν άλλαξες
αν πέταξες αυτά που σου είχα γράψει απλά.
Είσαι γύρω μου δεν έφυγες
δεν χάθηκες υπάρχεις και χαράχτηκες βαθιά
μες την καρδιά,μέσα στο χτές
υπάρχεις πάντα μην κλαίς
ήτανε όνειρο μου λες
μας σαν ξυπνήσω απ'τ'όνειρο
θα ΄χεις πετάξει.
Μην ξεχάσεις να δίνεις την καρδιά σου ακριβά,
κι εγώ θα είμαι κάπου εδώ να σ'ακουμπάω σιωπηλά.
Αν αξίζει,σου είχα γράψει έλα πίσω να με βρεις.
Καλή χρονιά γλυκιά μου,
που'σουν εδώ σ'ευχαριστώ
που έχει μείνει κάτι πίσω να θυμάμαι όταν πίνω
που για μένα τα πάντα είναι σαν το πρώτο λεπτό
όσα ποιήματα και να γράψω
πάντα εδώ καταλήγω.[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Θα όριζα εν συντομία την ποίηση σαν τη ρυθμική δημιουργία της ομορφιάς. | | | |
|
primavera
25-01-2008 @ 14:00 | Τι να πώ βρε ποιητή μου ?
ο καθένας βιώνει τον "Μάρτη " με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.... ::wink.::
υπέροχο, ότι κι αν γράφεις ::theos.:: | | Paxatouridis
25-01-2008 @ 14:01 | ..πολύ καλό..
και αν δεν υπάρχει η τύπισσα, καλά θα ήταν να υπήρχε για να το διαβάσει αυτό...
όπως έχω ξαναπει, σε περίπτωση που η κοπελιά υπάρχει,ο χρόνος είναι κανίβαλος, οπότε καλό κουράγιο φίλε μου.. | | dragoste
25-01-2008 @ 14:31 | ::yes.:: Πανέμορφο...! | | primavera
25-01-2008 @ 14:33 | και το πιο σωστό θα ήταν να πώ, ότι ο Μάρτης έχει αφήσει διαφορετικές αναμνήσεις για τον καθένα απο εμάς...
καλές ή άσχημες, είναι κομμάτια της ζωής μας ... ::rol.:: | | velico
25-01-2008 @ 21:49 | Πολύ όμορφο Νίκο!! ::yes.:: | | Γιώργος_Κ
26-01-2008 @ 00:45 | Υπέροχο Νίκο! Συναισθηματικά φορτισμένο και άρτιο!
Το 'χεις φίλε μου, το 'χεις στο αίμα σου! Καλημέρα! ::xmas.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
