| |
Ότι μ' αγάπησες..εκείνο,μόνο,ξέρω
Γι' αυτό λυγίζω στη δική σου τη σιωπή
Δεν είναι μάτια μου πως τάχα..υποφέρω
Βλέπω το αίμα στη δική σου την πληγή...
Κι αν με τα ίδια μου τα χέρια σε σκοτώνω
Ενώ φωνάζω ότι τόσο σ' αγαπώ
Έγκλημα είναι...ότι δεν το μετανιώνω
Έγινα δήμιος..κι αυτό δεν μου συγχωρώ!...
Όταν φαντάζομαι πως κάποια σε φροντίζει
Μια νοσοκόμα φέρνω πάντα στο μυαλό
Που ερωτεύεται ανίατο..σε κλίνη
Για να προβάλει το γενναίο της κενό...
Είχες απόψε επισκεπτήριο..και ήρθα
Και συναντήθηκα με τ' άλλο σου.."μισό"
Ένα ερείπιο γυναίκας..και μια πίκρα
Που δεν σχολάει..ούτε παίρνει πια ρεπό!...
Μόνο κρατάει κλειδωμένο,μήπως φύγει
Έναν σακάτη..δίχως μέλη,ούτε φτερά
Κι όταν την έξοδο κινδύνου μου ανοίγει
Ένα μνημόσυνο αντικρύζω..με χαρά!...
Νύχτα..17-18/12/2004
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
