stixoi.info: Μετατοπίσεις

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μετατοπίσεις

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μετατοπίσεις

Ξέρεις, είπες
κι έπιασες τις ακτίδες του ήλιου κάνοντας γύρω γύρω όλοι
εκσφδονίζοντάς τον σ’ άλλο γαλαξία.
Κι εγώ προσφέρω χοές και τάματα χίλια
να ξαναγυρίσει έστω και στραπατσαρισμένος.
Σε βλέπω, σκέφτηκες
και μετατόπισες το άστρο μου
να μη βγαίνει πρώτο κάθε αυγή
να μη σβήνει τελευταίο κάθε βράδυ
κι αφού έστειλες τον ήλιο
παρέταξες μπροστά του σύννεφα χίλια
διατάζοντάς τα να μετακινούνται μόνο μεταξύ τους.
Κι έλιωσα τ’ αστέρι μου
και στερέωσα την άκρη του στο χέρι μου
κι έκαμα γέφυρα να περνώ.
Σε διαόλισε η ύβρις
εσένα που την απάθεια τη δίδαξες καλά
σ’ όλο το σύμπαν αιώνες τώρα
δίνοντας μόνο συντεταγμένες υπολογισμένης αντίδρασης
και φύσηξες τέτοιο αέρα μανιασμένο
που ούτε ο Δίας στην εποχή του δε μπορούσε να διατάξει.
Ξεριζώθηκαν όλα
σκόρπισαν όλα
μετακινήθηκαν όλα
μιικρά και μεγάλα.
Κι ούτε ένα θρηνοπούλι δε λαλεί για την καταστροφή.
Ούτε μια μάνα δε μοιρολογά τραγουδώντας
πνίγοντας τα δάκρυά της
μόνο απόμεινε να στενάζει στον ύπνο της τα βράδια.
Ξέχασες πως το’ χα πει
ανεμόσκονης ύλη είμαι
και διέταξα να ξαναγίνω
κι έζησα
Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε.
Στα μόριά μου γραμμένα όσα έζησα
όσα ξέχασα κι όσα θα ζήσω
μια καμιά λέξη, ούτε συναίσθημα, ούτε εικόνα
μπορεί να τα μεταδώσει
κι έτσι τα κατάφερες.
Στη μοναξιά μου κλαίω
και ξεχύνονται ποταμοί
να ξαναγράψουν την ιστορία μου
που τα όνειρα μου τη στερούνται πια τα βράδια.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/

ΝΙΚΟΣ P 15-02-2008 @ 10:01	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
anthrakoryxos 15-02-2008 @ 10:42	Στη μοναξιά μου κλαίω και ξεχύνονται ποταμοί να ξαναγράψουν την ιστορία μου που τα όνειρα μου τη στερούνται πια τα βράδια. Ωραία σκέψη!!!!!
Maria Olsen 15-02-2008 @ 11:45	Tι πίκρα και τι σαρκασμός! Αλλά τα μόριά σου θυμούνται...
ofilia 15-02-2008 @ 12:15	ειναι πολύ δυνατό ποιημα και στους στιχους αλλα και στα συναισθηματα που εκφράζει. Σε μια λεξη θα σταθώ θρηνοπουλι μου αρεσε πολύ! ::yes.::
arpistre 15-02-2008 @ 14:38	Ναι, ωραίο!
ARGY 16-02-2008 @ 07:37	Τζενάκι, αύριο έρχομαι κάτω για μερικές μέρες. ϊσως λοιπόν τα πούμε από κοντά. Όσο για το ποίημα σου..... εξαιρετικό, πολύ πολύ μου άρεσε... ::yes.::
Αστεροτρόπιο (Jeny) 16-02-2008 @ 09:43	Σας ευχαριστώ παίδες. Αργυρούλη μου, δεν είμαι πια Αθήνααα, προς Κρήτη μεριά πότε θα κατέβεις;;; ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο