| |
Τα ρολόγια κατρακύλισαν στις σκάλες
Όταν κάλεσα τις ώρες φωναχτά
Θέ μου! θά'ναι μια βραδυά όπως κι οι άλλες
Που με βρήκαν με τα σύννεφα αγκαλιά...
Μη μ'αφήνεις να ζυγίζω τους αιώνες
Δεν γεννήθηκα, γλυκέ μου, δυνατή
Σαν την ʼνοιξη σκορπάω τους χειμώνες
Σα Φθινόπωρο με δέρνει η βροχή...
Μες στον κόσμο πάλι βήματα μετράω
Για ν'αντέξω κι άλλη μέρα που δεν ζω
Δεν με μάθανε, ψυχή μου, να ξεχνάω
Και σ'αγγίζω κάθε νύχτα που πονώ...
Δεν αλλάζουν, ακριβέ μου, οι ψυχές μας
Με τη μπόρα βγαίνουν πάλι στη βροχή
Θα γεμίζουν το γαλάζιο οι τροχιές μας
Κι εγώ πάλι θα κοιμάμαι μοναχή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
