Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η Πολύχρωμη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Πολύχρωμη
 Αφιερωμένο στη Φρανσουάζ
 
Σε γνώρισα στην πόλη την υγρή
μια γκρίζα εποχή
ήσουν πολύχρωμη
κι εγώ έμοιαζα λευκή

Συνεπαρμένη από τα χρώματά σου
τα τόσο σφριγηλά
είπα να γίνω ο καμβάς σου
και σ' άφησα
να ζωγραφίσεις πάνω μου
με κόκκινο την αγάπη σου
με κίτρινο το μίσος σου
με πράσινο την οργή σου
με μωβ τις στενοχώριες σου
σ' άφησα να με βάψεις
και στολισμένη με τα χρώματά σου
σ' ακολούθησα σ' άβατες οδούς
μ' έκσταση ηδονική
και καμαρώνοντας
έργο σου, πίνακάς σου

Ήσουν πολύχρωμη κι αέρινη σα μουσική
σαν αύρα ανοιξιάτικη κυμάτιζες
δυο παρδαλές κορδέλες στα μικρά σου χέρια
τριγύρω δέντρα, μυρωδιές της χλόης
και παραπέρα φυλακές άχρηστης γνώσης
Στο κέντρο εσύ
Πολύχρωμη

Δεν ήξερες να κάνεις τίποτ' άλλο
απ' το να νιώθεις φωναχτά
τόσο που γκρέμιζες συθέμελα
χοντρά ντουβάρια καθωσπρεπισμού
κι όλοι σε νόμιζαν τρελή
που κυκλοφόραγες
την κοντυλένια σου ύπαρξη
με την καρδιά να κρέμεται έξω από το στήθος σου
- τι θέαμα! -
άλλους τους ανατρίχιαζε
άλλοι ωρύονταν για την αδιαντροπιά
κι άλλοι τα μάτια έτριβαν
σαν να 'χαν από ήλιο τυφλωθεί

Σ' ακολούθησα μήνες
με τέρψη πίνοντας το κόκκινό σου
μ' αποτυχία εμποδίζοντας
το κίτρινο, το πράσινο, το μωβ σου
Σ' ακολούθησα μήνες μ' ενθουσιασμό
γλυκειά μου
όμως μας είχα ξεγελάσει
δεν ήμουν, όχι, και ποτέ δεν είχα υπάρξει
πραγματικά κι αμόλυντα λευκή

Κι όταν τα τόσα χρώματα με βάρυναν
διπλά, τριπλά, μουντζούρα τραγική
λύγισα, έπεσα,
εσύ πίσω δε γύρισες να δεις
και σε βλαστήμησα, θυμάμαι, δυνατά

Κι αυτό ήταν το τέλος μας

Η ζωή με πήρε παραμάσχαλα σα βρέφος
συνεχίζοντας
να με ταΐζει άνοστα πρέπει

Ακόμα όμως αναθυμιάσεις μνήμης με ζαλίζουν
από τις μεθυσμένες μας νυχτιές
τότε που ψυχή κι όνειρα
κερνούσαμε αφειδώς η μια την άλλη
τότε που, δίχως συστολή,
τα ουράνιά μας τόξα σαν ποτάμια
κελαρυστά ξεχύνονταν στους δρόμους

στην πόλη την υγρή
τη γκρίζα εποχή
ήσουν πολύχρωμη
μα εγώ
δεν ήμουνα λευκή. . .



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Αστεροτρόπιο (Jeny)
21-02-2008 @ 15:04
πώς να περιγράψει κανείς έναν τρόπο γραφής που του πάει και τον αγγίζει;
μου άρεσε πολύ. ::smile.::
margatsif
21-02-2008 @ 15:25
Τάϊσμα άνοστων πρέπει !! Έμεινα σ' αυτή τη σκέψη σου . Όλο βέβαια πολύ καλό!!!
velico
21-02-2008 @ 23:31
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
AlexSAI
22-02-2008 @ 02:23
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
22-02-2008 @ 12:40
κι άλλοι τα μάτια έτριβαν σαν νά'χαν τυφλωθεί..στο σημείο που έχεις αυτο το στίχο στο ποίημα ανάμεσα σε δυο αρνήσεις μια κατάφαση ..τοσο έντονη όμως που νομίζω οτι βλέπω την παρουσία που περιγράφεις και θα τη βλέπω για μέρες ακόμη
στον ύπνο και στον ξύπνιο μου.πολύ δυνατο!
ka ti na
22-02-2008 @ 15:09
τα μυωπικά μου μου μάτια πολύχρωμη σε βλέπουνε
κι εσένα..
για μένα, υπέροχο το πεζοποίημά σου...
::love.::
Jorlin
22-02-2008 @ 15:52
Σας ευχαριστώ πολύ, φίλοι μου, για τα σχόλιά σας και για τα καλά σας λόγια!! ::kiss.::
Ελεάννα μου... να βρε... δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα
τι εννοείς... ::blush.::
Αν μπορούσες να μου το εξηγήσεις λίγο ακόμα;;
Thanx! ::love.::
ΕΛΕΑΝΝΑ
23-02-2008 @ 10:40
έγραψες κορίτσι μου..τη βλέπω την κοπέλα με τα δικά σου μάτια..μεγάλη επιτυχία για ένα στιχουργό να μεταφέρει τις εικόνες που έχει στα μάτια του και σ' άλλους.Αυτό!
Helene52
23-02-2008 @ 10:42
::up.:: ::yes.:: ::up.::
Ενιπεύς
26-02-2008 @ 15:35
Συγχαρητήρια Jorlin με έχει συνεπάρει το γράψιμο σου !!!
Και πάλι Συγχαρητήρια !!!
arpistre
26-02-2008 @ 15:41
Το σχόλιό σου ήταν ευκαιρία να προσέξω το πανέμορφο γραπτό σου, το πολύχρωμο. 'Εχω ένα τραγούδι ερωτικό στο μυαλό μου με χρώματα, της Αρλέτας, πιστεύω ότι αν ήταν χωρίς στίχους, θα ήταν το γραπτό σου!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο