| |
Ηθελα παντα να στο πω,
ηθελα παντα να στο λεω,
πως μονο εσενα αγαπω,
και ολο για σενα κλαιω!
Βλεπω τα δακρυα που κυλουν,
και σταζουν στις σελιδες,
και 'κεινες αμεσως καιγοντε,
οπως και 'γω οταν σ'ειδα.
Μια μαχαιρια μες την καρδια,
τωρα μου εχεις δωσει,
κι ακομα δεν εβρεθηκε,
κανεισ να με ξελαβωσει.
Ξερω πως δεν σε νιαζουν,
τα ματια μου κι αν σταζουν.
Ξερω πως αλλη αγαπας,
μα μεγαλος και ωραιος καλεφτης,
εισαι της καρδιας.
Κι αν δεν το καταλαβες ολο αυτο,
ηθελα να σου πω,
οτι εισαι ενας λογος για να ζω,
και οτι πολυ,πολυ σε αγαπω!
Αν και υξερα οτι ηα ακουσω,
πραγματα πολλα,
λογια που φαινονται
και ειναι πικρα ή και γλυκα!
Μα δεν ηξερα,
δεν πιστευα,
οτι θ'ακουγα τοσο πικρα απο εσενα.
Γιατι δεν ζητησα,
δεν απετησα,
τιποτα να πεις,
και τιποτα να κανεις.
Σου ειπα:"Ασε με,
μην μ'αγαπας,
και αν θελεις πληγωνεμαι,
μα ασε με να 'σαγαπω,
για 'σενα να πεθαινω."
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
