Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πώς επανέρχονται οι αναμνήσεις ;
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129972 Τραγούδια, 269274 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πώς επανέρχονται οι αναμνήσεις ;
 Επηρεασμένος από το "Ένα Παράπονο" της Ελενας351
 
Πώς επανέρχονται οι αναμνήσεις ;

Ζήσαμε πάθος, όλο λαχτάρα,
έγινε η αγάπη μας μια ενοχή,
νιώσαμε λίγοι μες στην αντάρα
κι έγινε ο πόθος κατάρα κι ευχή..

Τώρα το βλέμμα έμεινε άδειο
έρμο το χάδι, κούφια αγκαλιά
κι άγραφη νότα σ’ ένα τετράδιο
κάθε μας ψίθυρος κι αντιλαλιά

Μείναμε μόνοι μες την σιωπή μας
πλέξαμε γύρω μας βουβό ιστό
και ταλανίζουμε λόγια της ρίμας
σ’ ένα παράθυρο πλέον κλειστό

Πώς επανέρχονται οι αναμνήσεις ;
πώς επουλώνονται παλιές πληγές ;
πώς αντιστρέφεται ήλιος της δύσης ;
πώς αναβλύζουν στέρφες πηγές ;

Δεν το γνωρίζω.., μα σαν σημάδι
δένω στο δάχτυλο μαύρη κλωστή,
σαν να ‘ναι βέρα, σαν να ΄ναι χάδι
σαν να ‘ναι θλίψη, και σαν μνηστή.
-.-



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Θολό τοπίο
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν !
 
primavera
03-03-2008 @ 23:47
έλα βρε Χρήστο μου μαύρη κλωστή Ανοιξιάτικα ?
βάλε Μάρτη, κόκκινη με άσπρη κλωστή, όπως έβαλα κι εγώ !
ανάμνηση είναι κι αυτός ! ::rol.::
simela
03-03-2008 @ 23:50
καλημέρα!!!!!!!!!!
στ' αγαπημένα χωρίς άλλο σχόλιο περιττό..
::smile.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
03-03-2008 @ 23:51
Μου θύμισες το "Ποτάμι".

"Το ποτάμι πίσω δε γυρνάει
δε γυρνάει στα βουνά".

ποιος δεν το έχει ακούσει;
Πορτοκάλογλου...

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=17420
swordfish
03-03-2008 @ 23:58
''Μείναμε μόνοι μες τη σιωπή μας/πλέξαμε γύρω μας βουβό ιστό'' !! Η πικρή αλήθεια της εποχής που ζούμε. ::up.::
Ανδρομάχη
04-03-2008 @ 00:32
Υπεροχο!!!!!!
Την καλημερα μου Χρηστο!! ::hug.::
AlexSAI
04-03-2008 @ 00:52
Υπέροχο!!! ::up.:: ::up.:: ::yes.::
Ναταλία...
04-03-2008 @ 03:08
πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::up.::
iokasth
04-03-2008 @ 05:25
σαν σημαδι δένω στο δάχτυλο μαυρη κλωστή..
είπαμε ασπρη , κοκκινη.

Χρήστο μου είναι θαυμάσιο!!
Μου άρεσε παρα πολύ..
ΝεφΕλλη
elena351
04-03-2008 @ 05:37
Κουμπάρε άσε τη μαύρη κλωστή τώρα .....κόκκινη και άσπρη φοράμε μη μας κάψει ο Μάρτης...!!!
Αλλά εσύ δεν φτάνει που μας έδεσες κόμπο την καρδούλα μας με το ποίημά σου μας έκαψες κι απο πάνω....
Αααχχχ!!! Αν υπήρχε μήνας με το όνομα Χρήστος Π. θα μας τσουρούφλιζε τελείως για να βγάλει το άχτι του..!!! ::hug.:: ::kiss.:: ::blush.::
D-Asimos
04-03-2008 @ 07:49
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΧΡΗΣΤΟ! ::smile.::
isidora
04-03-2008 @ 08:44
Δεν ξέρω πως το θυμήθυκα τώρα αυτό

"
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω."
::kiss.::
vag62
04-03-2008 @ 12:45
::cool.:: ::cry.:: ::lost.::
Helene52
04-03-2008 @ 12:56
Δεν το γνωρίζω.., μα σαν σημάδι
δένω στο δάχτυλο μαύρη κλωστή,
σαν να ‘ναι βέρα, σαν να ΄ναι χάδι
σαν να ‘ναι θλίψη, και σαν μνηστή ::yes.::
Πάρα πολύ ωραίο ::up.:: ::up.::
velico
04-03-2008 @ 13:51
α,ρε Έλενα!
μεγάλη ποιήτρια εμπνέει μεγάλους ποιητές ::theos.::
elena351
04-03-2008 @ 20:15
'
"Δεν το γνωρίζω.., μα σαν σημάδι
δένω στο δάχτυλο μαύρη κλωστή,
σαν να ‘ναι βέρα, σαν να ΄ναι χάδι
σαν να ‘ναι θλίψη, και σαν μνηστή."

Άντε χαρισμά σου και σένα το παρακάτω !

Ενα σου σημάδι μόνο
Καλλιτέχνης: Αντύπας
Συνθέτης: Αλέκος Χρυσοβέργης
Στιχουργός: Σπύρος Γιατράς
Στίχοι:

Έσβησες τα ίχνη σου και πού να σε βρω
δεν έχω πορεία σε ποιό δρόμο να μπω
σ' έχω χάσει
έσβησες τα ίχνη σου κι εγώ προσπαθώ
να βρω κάποια άκρη μπροστά στο κενό
τα΄χω χάσει

Στείλε σε παρακαλώ
ένα σου σημάδι μόνο
μια ελπίδα για να ζω
να παλεύω με τον πόνο
ένα σου σημάδι μόνο
ένα σου σημάδι μόνο
ένα σου σημάδι μόνο
για να ζω

Έσβησες τα ίχνη σου και χάθηκες πια
κι οι νύχτες στο σώμα μου γίναν καρφιά
και πονάνε
έσβησες τα ίχνη σου και δεν λειτουργώ
χιλιάδες μαχαίρια απ΄το χωρισμό
με τρυπάνε

Στείλε σε παρακαλώ
ένα σου σημάδι μόνο
μια ελπίδα για να ζω
να παλεύω με τον πόνο
Ενα σου σημάδι μόνο
Ενα σου σημάδι μόνο
Ενα σου σημάδι μόνο
για να ζω

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο