| |
Το πλοίο τρέμει στις εννιά και ξεκινά σφυρίζοντας
με μια μπουρού αλλοτινή κι ένα σκαρί φτερό
μόνο με κυάλια τώρα πια διακρίνεται ο ορίζοντας
κι απ'το κατάστρωμα κοιτώ τον ήλιο στο νερό
Μέσα βελούδινα χαλιά και διάδρομοι μονόδρομοι
κι ένα κλεισμένο σινεμά με διάλειμμα μισό
μία μακριά λωρίδα φως αντανακλά μονόχρωμη
μοιάζουν τα φινιστρίνια σα φτιαγμένα από κισσό
Τυλίγει η αχλύ τα μάτια μου κι εγώ σφαλνώ τα βλέφαρα
και μια νυχτερινή πνοή στου καραβιού την πλώρη
με μιαν οσμήν υφάλμυρη και πέντε αστράκια ξέθαρρα
μου θύμισε πώς λάτρεψα εκείνο το αγόρι
Μη με ρωτήσεις θάλασσα
όλα τά'χα και τά'χασα
αφρό είχα και βυθό
στην άμμο να χυθώ
Μα ξέχασα τη ρότα
κι αυτή την πρώτη νότα
του τραγουδιού του ναυτικού
του ανατολίτικου χαϊκού...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
