Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: ήρθες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ήρθες
 
Mέσα σ’αυτό το φώς το κατακόρυφο
Μέσα σ'αυτη τη μαγική την ώρα
Οπου τα παντα αχολογούν σαν κρύσταλλο
Μέσα σ'αυτη τη διάφανη στιγμή
Που ο κόσμος ολος με κοιτάει στα μάτια
Ήρθες εσύ να περσέψεις στη ψυχή μου το φώς
Ήρθες να μου χαρίσεις κι άλλες φτερούγες
Ήρθες και στάθης στον ορίζοντα
Κλειδί που ανοίγει κι άλλες ελπίδες κι άλλες χαρές

Τί νάσαι εσύ ; ανάλαφρη άφρη λικνισμένη στο κύμα
Όνειρο ,σύννεφο ,ένας γλάρος αληθινός
Ένας κύκνος του θρύλου

Πριν έρθεις νόμιζα πως ο ποταμός της ζωής
Με είχε ρίξει στον όχτο του
Πως ο χορός των ανθρώπων
Με ειχε ρίξει έξω απο τις δίπλες του
Για αυτο ντύθηκα τη σιωπή σαν πανοπλία
Για αυτο καθομουνα στην ακροθαλασσιά
Μονάχος και μοναδικός μεσα στον κόσμο
Γουλιά γουλιά κατάπινα τις τοσες ολάνθιστες ομορφιές
Και τις εκανα ονείρατα μέσα μου
Κι ημουν ναρκωμένος ,πολυ μεθυσμένος
Κι έλεγα πως αρμένιζα μέσα σε καποιο ευτυχισμό
Οπως εκεινο οπούχαν οι ρίζες μεσα στο χωμα
Και τα κοχύλια μεσα στο νερό
Και τα παιδιά μεσα στα παραμύθια

Και τοτε ήρθες ολόφορτη απο λιμάνια και μουράγια
Και πραμάτειες και δύναμη,έρωτα ,αγάπη
Ηρθες και στάθης στον ορίζοντα λίγο αυστηρή
Σα μια επιτήμηση μακρυνή
Σαν μια ανάμνηση ,μια υπόμνηση
Κι ανάλαφρη ,ανάλαφρη
Σαν ένα βέλος που δείχνει μιαν άλλη ελπίδα

Πρώτα νόμισα πως ήρθες σαν πλοιο τυχαίο
Που φευγει με τις πραμάτειες,με τους ανθρώπους του
Οπως έρχονται και φεύγουν τα πλοία
Μα ως γλιστρησες στον ορίζοντα
Ξετυλίγοντας τις πλεξούδες σου στον αγέρα
Κι ως ξέσκισες την σιωπή για να περάσεις
Ένιωσα το νόημα του ερχομού σου
Ένιωσα καλύτερα τη λαλιά σου

Τωρα ξέρω τα πλούτη που μου χάρισες
Τα πλούτη που έριξες απλόχερα στο γιαλό
Να μου τα φέρει αγάλια το κύμα
Κι αυριο σαν κατέβω στην αμμουδιά
Θα τα διαλέξω με υπομονή μέσα στα βότσαλα
Θα τα συνάξω φουχτιές φουχτιές μες στη καρδιά μου

Τώρα μπορω να πώ πως δεν εισαι
Μήτε γλάρος αληθινός μήτε κύκνος του θρύλου
Κι ουτε καν ενα μεθυσμένο καράβι

Εισαι η αγαπη φορτωμένη αστραψιές απο ήλιους
Απο ήλιους που ακόμα δεν γεννήθηκαν
Δρομους που ποτέ δεν θα σκαφτούν
Μια βαθια ζωή που ειναι σαν ονειρο
Κι ενα ονειρο που ειναι μια τρίσβαθη ζωή

Κι ήρθες εδώ για να ανοίξεις ενα χρυσό μονοπάτι
Ανάμεσα στη μικρή μου ακρογιαλιά
Κι ολάκερο το μεγάλο μου κόσμο
Ήρθες για να αναγελάσεις αυτο το πικρό μέλι της μοναξιάς μου
Να σπάσεις την κερήθρα που το μέστωσε
Για να πετάξω σε αληθινότερη θροφή
Εσύ που με εμαθες πως ο κοσμος μένει παντα μεγαλος
Πως ο κοσμος μενει ενας δρόμος ανοιχτός
Ενας δρόμος για μενα και για τους ανθρωπους
Εσύ που με εμαθες πως αν δεν υπάρχει
Ταξίδι παραμυθένιο για τα Κύθηρα
Πως αν δεν βρισκεται πουθενά
Η Ιθάκη του θρύλου ,στη θέση τους παντα βρίσκεται
Ο κοσμος των ανθρώπων ο αληθινός
Πάντα στη θέση τους βρισκεται η ζωή
Πάντα στη θεση τους βρίσκεται η αγάπη της καρδιάς μου



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Helene52
11-03-2008 @ 04:25
::love.:: ::love.:: ::love.::
Helene52
11-03-2008 @ 04:36
Και επειδή το σύστημα δεν επιτρέπει άλλες φατσούλες και επειδή νομίζω ότι όταν κανείς διαβάζει μια δημιουργία πρέπει να αποτυπώνει και τη γνώμη σ' αυτήν, καλη ή κακη δεν έχει σημασία, χωρίς να την προσπερνάει ασχολίαστα, ξαναμπαίνω και γράφω...
Υ π έ ρ ο χ ο ο ο ο !!!!! Καταπληκτικό !!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
AndreasChristodoulou
11-03-2008 @ 05:15
πανω στο σχολιο της Ελενης θα ηθελα κι εγω να στείλω το εξης μυνημα νομιζω ειναι ολοφανερο τι θελει να πει

Το μυνημα μου τόριξα στους τεσερεις οριζοντες
μα πουθενα δεν εφτασε και δεν εσταθη πουθενα
δε βρεθηκε ενας ανθρωπος ν'απλωσει τα δαχτυλα του
να τ'αγκιστρωσει στο φτερο,καθως σαν ανεμος περνα.........

Ενα δεντρο δε βρεθηκε μες στη μεγαλη ερημο
Ν’ανοιξει καλολίμανη μιαν τραγουδίστρα φυλλωσιά
Ο διαβατάρης άνεμος να βρεί λιγο ξεκούρασμα
Λιγη καρδιά,λιγη στοργή και μια σταλαγματιά δροσιά

Το μυνημα μου πέρασε σκορπίστηκε και χαθηκε
Μες στη μεγαλη έρημο τόπιε η άμμος η καφτή
Και τοτε μονο ανάγειραν το πρόσωπο του οι άνθρωποι
Και ψάχνανε και τέντωναν το απορεμένο τους αυτί

Ποιος ξέρει ,ισως να αγροίκησαν στερνόν απόηχο μάταιο
Την ώρα που ξεψύχαγε μες στην απέραντη σιγή
Ισως ,γιατι ένας κούνησε τα χείλει και μορμούρισε
«δικιά μας σάμπως νάτανε τουτη η φωνή τούτη η κραυγή»

Μονάχα αυτό.....καλύτερα ! και ποιος ο λογος νάλεγε
Ποιος νάλεγε ,τι νάλεγε κι αν ελεγε θε νάκουαν ποιοι;
Μιαν ιστορια τοσο παλιά ,τοσο μικρή κι ανώφελη
Για μια φωνή που η έρημος έχει πλεον καταπιεί

Βεβαια θ’ανθίσει η έρημος,οι άνθρωποι μαλακότεροι
Θα γινουν και θα ξερουνε καθε φωνη τι τους μηνά
Δεν κλαιω που χάθηκεν αυτη.....τετοια φωνή,καλύτερα!
Ξανά κι αν εγεννιότανε ,θε να χανότανε ξανά



Helene52
11-03-2008 @ 05:20
Γειά σου Ανδρέα !!!!
Αυτό για το σχόλιό σου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
tinios
11-03-2008 @ 05:30
Ο Χριστός κι η Παναγία!
Ανδρέα, θα μας ξεκάνεις!!!
Giasemi
11-03-2008 @ 06:13
Υ π έ ρ ο χ ο ::love.:: ::theos.:: ::love.::
AlexSAI
11-03-2008 @ 06:18
Γειά σου Ανδρέα !!!! Υπέροχο!!! ::up.:: ::theos.:: ::theos.::
iptamenos_gatos
11-03-2008 @ 06:32
Τί νάσαι εσύ ; ανάλαφρη άφρη λικνισμένη στο κύμα
Όνειρο ,σύννεφο ,ένας γλάρος αληθινός
Ένας κύκνος του θρύλου

ωραιο
αλλα ρε παιδι μου γραφε ποιο λιγα φτανει οσα εγραψε ο ομηρος
δεν ειναι αναγκη να τον μιμισε
elena351
11-03-2008 @ 06:57
Antriko exei dikio o Nektarios .....vale freno 8a mas apoteleiwseis !!!Ypolkish sth grafh sou ! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
nirbana
11-03-2008 @ 09:40
υπέροχο λεξιλόγιο, μοναδικές εικόνες.. εύγε.. ::smile.::
isidora
11-03-2008 @ 10:32
Το Μέγιστον Μάθημα ::love.::
ΝΙΚΟΣ P
11-03-2008 @ 12:32
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
D-Asimos
11-03-2008 @ 17:02
ΕΧΕΙ ΤΙΣ!!! ΕΙΚΟΝΕΣ... ΕΥΓΕ!
Cristie
12-03-2008 @ 04:36
::yes.:: ::up.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο