| |
Μία θλίψη βουβή στον αέρα
Μία ανάσα πνιγμένη, βραχνή
Δύο πρόσωπα αφήνει διωγμένα
Στης λαχτάρας τη μαύρη στοργή...
Τί δυο λόγια μπορούν ν'αναστήσουν
Πως μια κίνηση πέφτει βροχή
Σε δυο σώματα που ήρθαν ν'αγγίξουν
Της μαγείας, του πόθου, αμυχή...
Κι αν φαντάζεσαι, τέρψη της γύμνιας
Πως δική σου ήταν πλάνη..η Σελήνη
Δες μονάχα μια αγάπη πειθήνια
Στα σινιάλα που ορμήνεψε εκείνη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
